Από την Αγγλία του 19ου αιώνα στο σήμερα! Το ποδόσφαιρο κράτησε τον ρομαντισμό του, προχώρησε στη βελτίωσή του με μεγάλες αλλαγές και αποτελεί το κορυφαίο άθλημα του πλανήτη, με τη bwin να το… απογειώνει!
Αυτή τη φορά ήταν κάτι διαφορετικό. Η έμπνευση είχε διάρκεια, το πάθος ξεχείλιζε και όλοι ήθελαν να το δουν να εξελίσσεται. Το ποδόσφαιρο έμοιαζε με το «επίσκυρον» των Αρχαίων Ελλήνων, έφερνε περισσότερο στο κινέζικο «Tsu Chu», είχε εικόνες από τις προσπάθειες των Αβορίγινων της Νότιας Αυστραλίας, όμως στα πάρκα της Μεγάλης Βρετανίας και στα αγγλικά πανεπιστήμια η επιθυμία για κάτι καλύτερο ολοένα και μεγάλωνε. Οι βάσεις ήρθαν με τους πρώτους κανονισμούς, όμως η βελτίωση του ποδοσφαίρου συνεχιζόταν με το πάθος για διάκριση, για πρωταθλητισμό. Η γέννηση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, η μετατροπή του από ένα άθλημα για ευγενείς σε παιχνίδι για όλους, άλλαξε εντελώς την ιστορία και άνοιξε πανιά για την εξάπλωσή του.
Από την πρώτη ιστορική συνάντηση στην ταβέρνα «Freemasons», στα υπερσύγχρονα γήπεδα. Δερμάτινες μπάλες με το χαρακτηριστικό σκούρο καφέ χρώμα, καφέ μποτάκια, ξύλινα δοκάρια χωρίς δίχτυα, φορεσιές εποχής. Ολα εξελίχθηκαν, έγιναν πιο μoντέρνα, πιο φαντεζί, πιο άνετα, όμως ο ρομαντισμός έμεινε αναλλοίωτος στην πορεία του χρόνου. Από τον Φέργκους Σούτερ και τον Τζίμι Λοβ στον Πελέ, τον Μαραντόνα, στον Μέσι, τον Κριστιάνο. Το ποδόσφαιρο «γεννά» τεράστιες προσωπικότητες και συνεχίζει να συναρπάζει.
Η bwin παρουσιάζει στο νέο της spot όλη αυτή τη διαδρομή. Ένα ταξίδι στον χρόνο από τις εποχές που το «όμορφο παιχνίδι» έκανε δειλά-δειλά τα πρώτα του βήματα, μέχρι το σήμερα, τα sports bar, την τεχνολογία και το interface της bwin που κάνει το παιχνίδι… παιχνιδάκι!
Με αφορμή λοιπόν το υπέροχο time travel, παρουσιάζουμε τις αλλαγές που… έγραψαν την ιστορία του ποδοσφαίρου και οδήγησαν στην εξέλιξή του μέχρι το σήμερα.
Ετσι έμοιαζε το οφσάιντ!
Ο κανόνας του οφσάιντ αποτελούσε μέρος των πρώτων κανονισμών του ποδοσφαίρου στην Αγγλία το 1863 και είχε αρκετές ομοιότητες με αυτόν του ράγκμπι. Φουλ επιθετικό ποδόσφαιρο και η μοναδική επιθυμία ήταν το γκολ και όχι η άμυνα. Η Σέφιλντ έκανε τη δική της… επανάσταση, οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου χωρίστηκαν στα δυο, όμως λίγο πριν το οριστικό αδιέξοδο η Αγγλική Ομοσπονδία έφερε φως στο «σκοτάδι». Ο κανονισμός των τριών παικτών λειτούργησε ως «φάρμακο» στη διαμάχη που κορυφώθηκε στα μέσα του της δεκαετίας του 1860. Αν κάποιος επιτιθέμενος ήταν μπροστά από τον τρίτο τελευταίο αμυντικό, τότε ήταν οφσάιντ. Ηταν μια ώθηση που χρειαζόταν το ποδόσφαιρο για να γίνει πιο συμπαγές, οργανωμένο και να εκλείψουν τα συστήματα με… οκτώ επιθετικούς. Το 1925, ο κανονισμός άλλαξε και πάλι, αφού οι τρεις τελευταίοι αμυντικοί έγιναν δύο!
Οταν μπήκαν… όρια στους τερματοφύλακες
Κι όμως μέχρι και την πρώτη δεκαετία του 1900, οι γκολκίπερ μπορούσαν να πιάσουν τη μπάλα σε όποιο σημείο του γηπέδου μέχρι τη σέντρα! Μπορούσαν να κινηθούν άνετα και είχαν ένα σαφές πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων. Ο χώρος για γρήγορο ποδόσφαιρο… στένευε, αφού ανά πάσα στιγμή έβγαιναν και τελείωναν μια φάση. Η απόφαση του 1912 να απαγορευθεί στους γκολκίπερ να πιάνουν τη μπάλα έξω από τη μεγάλη περιοχή έφερε την εκτόξευση των τερμάτων. Πιο γρήγορο ποδόσφαιρο, ελκυστικότερο. Χρειαζόταν όμως ακόμα μια πινελιά βελτίωσης! Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, οι τερματοφύλακες είδαν τον κόσμο τους ν’ αλλάζει, κι ας ήταν μια απλή διαφοροποίηση. Πλέον, ο τερματοφύλακας δεν μπορούσε να πιάσει τη μπάλα όταν του γύριζε με τα πόδια παίκτης της ομάδας του. Το ποδόσφαιρο…. φώναζε πως έπρεπε να γίνει πιο γρήγορο, χωρίς καθυστερήσεις! Η τακτική πίεσης μπήκε στη ζωή παικτών και προπονητών, ενώ οι γκολκίπερ ξέχασαν για… πάντα τις πολλές πάσες σκοπιμότητας.
Τα αντανακλαστικά και η σωματοδομή δεν ήταν πλέον αρκετά για έναν καλό τερματοφύλακα, μιας και τώρα έπρεπε να ξέρουν να χρησιμοποιούν και τα δυο τους πόδια.
Ο ΜακΓκαν και η ιστορία του πέναλτι!
Είναι η «εσχάτη των ποινών», όπως ακούγαμε και διαβάζαμε μικροί. Είναι η διαιτητική απόφαση που «χωρίζει» τις ομάδες στα δυο! Χαρά και ανυπομονησία για τους επιτιθέμενους, απογοήτευση και αγωνία για τους αμυνόμενους. Το πέναλτι καθιερώθηκε στο ποδόσφαιρο το 1891. Ο Γουίλιαμ ΜακΓκαν, γιος ενός Ιρλανδού εκατομμυριούχου και τερματοφύλακας της Μίλφορντ έθεσε πρώτος το αίτημα το 1890, ώστε οι αμυνόμενοι να μην κάνουν φάουλ με κάθε τρόπο στους επιτιθέμενους. Η άσπρη βούλα καθιερώθηκε το 1902, μιας και μέχρι τότε ο παίκτης εκτελούσε το πέναλτι από οποιοδήποτε σημείο εντός περιοχής. Χρειάστηκαν 35 χρόνια ακόμα για μια μεγαλύτερη βελτίωση, μιας και από το 1937, συμπαίκτες και αντίπαλοι του εκτελεστή έμεναν πίσω του.
Οι πινελιές για το καλό του ποδοσφαίρου
Το άθλημα εξελισσόταν, οι βελτιώσεις έκαναν το προϊόν ελκυστικότερο και το ποδόσφαιρο ολοένα κι «έκλεβε» μερίδιο από την πίτα. Ο κόσμος λάτρεψε τη μπάλα, η είσοδος της τηλεόρασης, ο επαγγελματισμός και οι εμπορικές συμφωνίες εκτόξευσαν την αξία του. Η κορύφωση σταμάτησε ξαφνικά τη δεκαετία του ΄80, το προϊόν υποτιμήθηκε, η προσέλευση φιλάθλων μειώθηκε και ο κόσμος έδειχνε να διψά για αλλαγές. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία πήρε αποφάσεις για το «καλό του ποδοσφαίρου» και στόχος ήταν η προώθηση του επιθετικού ποδοσφαίρου. Οι φίλαθλοι ανυπομονούσαν για γκολ, θέαμα και το 1990 αποφασίζεται η αλλαγή στον κανονισμό του οφσάιντ. Αν ο επιτιθέμενος ήταν στην ίδια ευθεία με τον αμυνόμενο, τότε η επίθεση συνεχιζόταν κανονικά. Στις ζωές όλων των φίλων του αθλήματος μπήκε την ίδια χρονιά και η κόκκινη κάρτα που αντίκριζε ο αμυνόμενος που θα έκανε «επαγγελματικό φάουλ» στον επιτιθέμενο όταν ήταν σε θέση να σκοράρει.
Ο κανονισμός Μποσμάν άλλαξε το σύγχρονο ποδόσφαιρο
Στις 15 Δεκεμβρίου του 1995 το ποδόσφαιρο άλλαζε ριζικά. Ήταν η μέρα της απόφασης στην υπόθεση Μποσμάν. Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στο Λουξεμβούργο, άλλαζε πλήρως το εργασιακό ποδοσφαιρικό στάτους. Τα σύνορα άνοιγαν και οι περιορισμοί για τους αλλοδαπούς παίκτες πλέον δεν υπήρχαν.
Ο Βέλγος ποδοσφαιριστής Ζαν-Μαρκ Μποσμάν ήταν παίκτης της βελγικής Λιρς, του οποίου το συμβόλαιο είχε λήξει το 1990. Επιθυμούσε να αλλάξει σύλλογο και να πάρει μεταγραφή στη Ντανκέρκ. Εντούτοις, η τελευταία δεν πρόσφερε το ποσό της που ζητούσε η ομάδα του Μποσμάν, με αποτέλεσμα να μπει… τέλος στην επιθυμία του παίκτη για μεταγραφή. Στο μεταξύ οι αποδοχές του Μποσμάν είχαν μειωθεί κατά 75%, καθώς δεν ήταν πλέον παίκτης της πρώτης ομάδας. Ετσι, προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο Λουξεμβούργο κατά του άρθρου 17 των κανονισμών της ΦΙΦΑ – που αφορούσε τις μεταγραφές. Πέντε χρόνια αργότερα κατάφερε να δικαιωθεί και να δώσει κίνητρα κι ελευθερίες σε όλους τους ποδοσφαιριστές του πλανήτη. Από τότε, κάθε παίκτης μπορούσε να μεταγραφεί στην ομάδα της αρέσκειάς του όταν το συμβόλαιό του έληγε και να διαπραγματευτεί υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες την ανανέωση του συμβολαίου του, εφόσον η ομάδα στην οποία άνηκε επιθυμούσε να τον κρατήσει. Μια απόφαση – σταθμός στην εξέλιξη του ποδοσφαίρου!
Και σαν να μην έφταναν αυτές οι αλλαγές, ήρθε η στιγμή εκείνη που η bwin έφτιαξε ένα app, το οποίο έφερε την επόμενη φάση του παιχνιδιού!
