Είναι οι καλύτεροι αμυντικοί στον κόσμο, γεννιούνται με αυτό το χάρισμα. Πανέξυπνοι, δυναμικοί, χαρισματικοί, ηγέτες! Η ιταλική σχολή διδάσκει σε όλο τον πλανήτη πως παίζεται η άμυνα και οι κορυφαίοι πέρασαν στην ιστορία γι αυτά πρου προσέφεραν στο ποδόσφαιρο. Στόπερ όπως οι Σιρέα, Μπαρέζι, Κοστακούρτα, Νέστα, Καναβάρο έβαλαν τη σφραγίδα τους! Ποια ομάδα θα κατακτήσει τη φετινή Serie A;
Φράνκο Μπαρέζι (1977-’99)
Για πολλούς ο πιο δυναμικός αμυντικός στην ιστορία της Ιταλίας. Ψηλός δεν ήταν (1.76 εκ.), δεν ήταν ιδιαίτερα γρήγορος, όμως στο ψηλό παιχνίδι ήταν ανίκητος, είχε σπουδαία αντίληψη, ευφυέστατος, ήξερε να διαβάζει τις φάσεις και τους αντιπάλους. Ναι, σύμφωνα με τους ειδικούς ήταν ο κορυφαίος «καθαρός» σέντερ μπακ στην ποδοσφαιρική ιστορία. Αγάπησε, λάτρεψε και υπηρέτησε μόνο τη Μίλαν.
Αλλωστε, ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος παίκτης του συλλόγου για τον 20ο αιώνα. Με τους ροσονέρι κατέκτησε έξι πρωταθλήματα (μαζί της για δύο σεζόν στη Σέριε Β’) και τέσσερα Σούπερ Καπ Ιταλίας. Εκανε τα πάντα για να περάσει στην ιστορία, μιας και με τον Μπαρέζι στο σχήμα της, η Μίλαν δε δέχθηκε γκολ σε 932 λεπτά.
Ο Μπαρέζι πήρε τρία Πρωταθλητριών/ Champions League (1989, 1990, 1994), έχασε όμως και δύο τελικούς (1993, 1995). Επίσης, σήκωσε δύο Σούπερ Καπ Ευρώπης και ισάριθμα Διηπειρωτικά. Με την εθνική Ιταλίας (82 συμ./ 2 γκολ) πήρε το Μουντιάλ του 1982, έστω κι αν δεν ήταν βασικός, πήρε την 3η θέση το 1990, ενώ στον χαμένο τελικό του 1994 δεν μπόρεσε να σκοράρει στη ρώσικη ρουλέτα. Δύο φορές ψηφίστηκε κορυφαίος Ευρωπαίος αμυντικός, στην καλύτερη 20άδα της Ευρώπης για τον 20ό αιώνα.
Γκαετάνο Σιρέα (1972-’88)
Μπορεί στα μαρκαρίσματα του να έπεφτε με περίσσιο πάθος και δυναμισμό, όμως πάντα ήταν οξυδερκής και «καθαρός» αμυντικός, με αποτέλεσμα να μην αποβληθεί ούτε μία φορά στην σπουδαία του καριέρα. Μπορούσε με χαρακτηριστική ευκολία να παίξειαρχικά ως λίμπερο και εν συνεχεία ως sweeper.Αγωνίστηκε με τη φανέλα της Γιουβέντους επί 14 χρόνια και κατέκτησε τρεις ευρωπαϊκούς τίτλους. Αρχικά πήρε το UEFA (1977), έχασε στον τελικό του Πρωταθλητριών (1983) και αφού πήρε το Κυπελλούχων (1984), πανηγύρισε και το Πρωταθλητριών στον ματωμένο τελικό του «Χέιζελ» το 1985. Ποια ομάδα θα κατακτήσει τη φετινή Serie A;
Την επόμενη χρονιά κατέκτησε τόσο το Super Cup Ευρώπης, όσο και το Διηπειρωτικό. Σε εγχώριο επίπεδο κατέκτησε επτά πρωταθλήματα και τρία κύπελλα με τους «Μπιανκονέρι». Με την εθνική ομάδα της Ιταλίας κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982. Ο Σιρέα έφυγε από την ζωή το 1989, στα 36 του, την χρονιά που πήρε την απόφαση να σταματήσει το ποδόσφαιρο.
Φάμπιο Καναβάρο (1992-’11)
Ο Καναβάρο ήταν ένας κεντρικός αμυντικός που ξεχώριζε για την τρομερή δύναμη του, την ταχύτητα του και το πάθος του. Ξεκίνησε την καριέρα του με την Πάρμα, στην οποία έχει ψηφιστεί ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής της ιστορίας της και μαζί της δύο Κύπελλα, ένα Super Cup και το UEFA του 1999. Αν και αγωνίστηκε με δυο «γίγαντες» του ιταλικού ποδοσφαίρου δεν πήρε άλλο Σκουντέτο, καθώς του ακυρώθηκαν τα δύο πρωταθλήματα εξαιτίας του Calciopolli. Σε συλλογικό επίπεδο πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα και ένα Super Cup με τη Ρεάλ Μαδρίτης.
H κορυφαία χρονιά της καριέρας του ήταν το 2006, όταν… οδήγησε την Ιταλία στην κορυφή του κόσμου και κέρδισε δέκα ατομικές διακρίσεις, με σημαντικότερη όλων τη «Χρυσή Μπάλα». Κανείς άλλος «κλασικός» αμυντικό δεν πήρε το κορυφαίο βραβείο, ενώ όταν το κέρδισε ήταν ο γηραιότερος. Με τη «Σκουάντρα Αντζούρα» αγωνίστηκε 136 φορές, σκόραρε δίς και ήταν φιναλίστ στο EURO 2000.
Αλεσάντρο Νέστα (1993-’14)
Μπορεί να μην είχε τη δύναμη και την ταχύτητα του Καναβάρο, όμως ξεχώριζε για το αρχοντικό του στυλ και την οξυδέρκεια του. Πρόκειται για έναν από τους πιο έξυπνους και τεχνίτες αμυντικούς όλων των εποχών. Σπάνια έδιωχνε τη μπάλα στα «τυφλά», αλλά οργάνωνε μαεστρικά το παιχνίδι από τα μετόπισθεν. Μοίρασε την καριέρα του στην κορυφαία Λάτσιο όλων των εποχών και στην τεράστια Μίλαν των 00ς. Με τους «Λατσιάλι» πήρε ένα Σκουντέτο, δύο Κύπελλα, ισάριθμα Super Cup, το τελευταίο Κύπελλο Κυπελλούχων το 1999, το Super Cup Ευρώπης, ενώ έχασε τον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 1998.
Με την μετακόμιση του στους Ροσονέρι πρόσθεσε ακόμα δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και δύο εγχώρια Super Cup, ενώ έβαλε στο παλμαρέ του δύο Champions League, το 2003 και το 2007 στο ΟΑΚΑ, ενώ είχε χάσει τον τελικό του 2005 κόντρα στη Λίβερπουλ στην Κωνσταντινούπολη. Με τη Μίλαν πήρε επίσης δύο Super Cup Ευρώπης και ένα Moυντιάλ Συλλόγων. Βγήκε τέσσερις φορές καλύτερος Ιταλός αμυντικός, βρέθηκε άλλες τόσες στην 11άδα της UEFA και το 2000 ήταν στην 5η θέση της «Χρυσής Μπάλας». Με την Ιταλία σήκωσε το Μουντιάλ του 2006, έχοντας όμως τραυματιστεί από νωρίς, ενώ ηττήθηκε στον τελικό του EURO 2000. Αν ο Νέστα δεν είχε τραυματισμούς, θα είχε κάνει ακόμα πιο μυθικά πράγματα.
Αλεσάντρο Κοστακούρτα (1986-’07)
Ο εκπληκτικός «Billy» πέρασε όλη του την καριέρα στη Μίλαν, με διάλειμμα μίας σεζόν δανεισμού στη Μόντσα. Ήταν πανέξυπνος, φανταστικός τακτικά, με εξαιρετικό διάβασμα του παιχνιδιού και με τη ζωή που έκανε αγωνίστηκε έως και τα 41 του, όντας ο γηραιότερος σκόρερ της Serie A. Με τους Ροσονέρι πήρε επτά πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, πέντε Super Cup Ιταλίας και ισάριθμα Champions League (1989, 1990, 1994, 2003, 2007), ενώ ηττήθηκε σε ακόμα τρεις τελικούς (1993, 1995, 2005, σ.σ.: ρεκόρ μαζί με Πάολο Μαλντίνι οι 8 τελικοί και οι 5 κατακτήσεις).
Ο Κοστακούρτα έχει στο παλμαρέ του τέσσερα Super Cup Ευρώπης και δύο Διηπειρωτικά. Με την εθνική ομάδα της Ιταλίας αγωνίστηκε 59 φορές και το 1994 άγγιξε την κορυφή του κόσμου, αλλά ηττήθηκε στον τελικό.
Πάολο Μαλντίνι (1985–2009)
Θρύλος, μύθος, ένας παίκτης που έκανε το ποδόσφαιρο πιο όμορφο. Πάολο Μαλντίνι, ο παίκτης… φόβητρο για τους αντίπαλους φορ. Μια καριέρα γεμάτη τίτλους, μάχες, νίκες. Υστερα από 25χρόνια, 1.028 επίσημα ματς, 8 τελικούς και 5 τίτλους Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ο Μαλντίνι έζησε με τη Μίλαν πολλά περισσότερα απ’ ότι οι περισσότεροι θα μπορούσαν να ονειρευτούν. Για πολλούς, ο κορυφαίος αμυντικός όλων των εποχών. Παράδειγμα ήθους, διαδέχθηκε τον πατέρα του, Τσέζαρε Μαλντίνι κι έκανε το άθλημα ομορφότερο.
Υπό τις οδηγίες του Αρίγκο Σάκι, το 1988 κατέκτησε το πρώτο από τα επτά πρωτάθληματα. Μέλος της κορυφαίας άμυνας που είδε το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Μαζί με τους Μπαρέζι, Κοστακούρτα, Τασότι κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τους Ροσονέρι δυο διαδοχικές σεζόν (1989,1990) κι έβαλε τη σφραγίδα του σε μια τρομερή καριέρα. Με τους Ατζούρι έπαιξε σε 126 αγώνες, ήταν αρχηγός τις 74 από αυτές και πέτυχε 7 γκολ. Κι από ρεκόρ; Πολλά… Το 2005 έσπασε το ρεκόρ του Ντίνο Τζοφ, πραγματοποιώντας την 571η εμφάνισή του στην Serie A. Εκτός από το ρεκόρ σε εμφανίσεις στη Serie A (647), μετρά 174 συμμετοχές στις διοργανώσεις της UEFA.
21+ | Αρμόδιος Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Κίνδυνος εθισμού & απώλειας περιουσίας | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 1114 | Υπεύθυνο Παιχνίδι | *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις | Οι αποδόσεις ενδέχεται να υπόκεινται σε αλλαγές
