Το ιταλικό ποδόσφαιρο δεν έχει αναδείξει μόνο σπουδαίους τερματοφύλακες, αμυντικούς ή μπαλαδόρους, αλλά και μεγάλα «κανόνια». Αλεσάντρο Αλτομπέλι, Φραντσέσκο Γκρατσιάνι, Ρομπέρτο Μπονινσένια, Ρομπέρτο Μπέτεγκα, έκαναν τη διαφορά, άφησαν προίκα και η δεκαετία του ΄90 ήταν η εποχή, όπου οι Ιταλοί γκολτζήδες τρέλαιναν την Ευρώπη!
Τζανλούκα Βιάλι (1980-1999)
Μια απίθανη φυσιογνωμία, ο παίκτης που αγαπήθηκε όσο λίγοι στην Ιταλία. Για τον Βιάλι έλεγαν ότι ήθελε να βάζει τα πιο δύσκολα γκολ και να κάνει ακροβατικά. Υπήρξε φανταστικός παίκτης εντός και εκτός περιοχής. Παίκτης που δεν περίμενε τη μπάλα για να σκοράρει , αλλά φρόντιζε να το δημιουργεί εκείνος. Όπου και αν έπαιξε πήρε τίτλους που κανείς δεν πίστευε…Εκανε μαγικά πράγματα με τη Σαμπντόρια (1ος σκόρερ με 19 γκολ το 1990-’91), πήρε πρωτάθλημα (1991), τρία Κύπελλα, το Κυπελλούχων (1990), ενώ έφτασε στον τελικό του Πρωταθλητριών το 1992.
Όλη η δράση των αγώνων της Serie A σε μία επιλογή!
Τελικά την καλή κούπα την πήρε με τη Γιουβέντους (1996), ενώ νωρίτερα είχαν προηγηθεί το UEFA (1993) και από ένα πρωτάθλημα, Κύπελλο, Σούπερ Καπ. Την Τσέλσι (στην προ-Αμπράμοβιτς εποχή), την οποία οδήγησε σε κούπες. Κύπελλο, League Cup, Σούπερ Καπ, Κυπελλούχων και Σούπερ Καπ Ευρώπης (1998). Σήκωσε όλες τις ευρω-κούπες, πετυχαίνοντας 157 γκολ πρωταθλήματος. Με την Εθνική βρέθηκε στην 3η θέση στο Μουντιάλ του 1990, όμως αποχώρησε νωρίς, μιας και οι τσακωμοί με τον Αρίγκο Σάκι ήταν διαδοχικοί!
Ρομπέρτο Μαντσίνι (1981 -2000)
Ως ποδοσφαιριστής ο Μαντσίνι υπήρξε τρομερός! Κι όταν λέμε παικτάρα, εννοούμε παικτάρα. Μπαλαδόρος, στυλάτος, έβλεπε γήπεδο, είχε μυαλό, σκόραρε εύκολα, πέτυχε πράγματα και θαύματα στη Σαμπντόρια, με ή χωρίς τον Τζανλούκα Βιάλι. Ο «διόσκουρος», άλλωστε, άφησε νωρίτερα το λιμάνι της Γένοβας για να πάει στη Γιουβέντους. Ο Μαντσίνι έμεινε στους Μπλουτσερκιάτι… ως εκεί που δεν πήγαινε άλλο, για να συνεχίσει στη συνέχεια στη Λάτσιο. Ως ποδοσφαιριστής ο Ρομπέρτο έδωσε στις ομάδες του και γενικά στο Calcio πολύ περισσότερα από όσα πήρε! Δυο πρωταθλήματα Ιταλίας, ισάριθμα κύπελλα και 156 γκολ κληρονομιά…
Ρομπέρτο Μπάτζιο (1983-2004)
Ο «Μικρός Βούδας», ο «Θεϊκός Κοτσιδάκιας» είναι ίσως ο πιο ντελικάτος ποδοσφαιριστής που είδαμε στα ιταλικά γήπεδα τη δεκαετία του ‘90. Τρομερή τεχνική κατάρτιση, λάτρευε να ντριμπλάρει δύο, τρεις, τέσσερις αντιπάλους, ακόμα και τον τερματοφύλακα. Γκολάρες, εκτελέσεις φάουλ, μαγικές πάσες, μα πάνω απ’ όλα τα σλάλομ του που θύμιζαν Μαραντόνα. Ο Ρομπέρτο Μπάτζιο έπαιξε σε Γιούβε, Φιορεντίνα, Μίλαν, Ιντερ, ενώ ακόμα και όταν μεγάλωσε, έκανε φανταστικά πράγματα με Μπολόνια και Μπρέσια (το 1998 με Μπολόνια αναδείχτηκε κορυφαίος Ιταλός).
Ενισχυμένες αποδόσεις στη Serie A! Build A Bet*:
Δεν μπόρεσε όμως να κατακτήσει μεγάλους τίτλους (δυο πρωταθλήματα, Κύπελλο και UEFA). Το 1994 ήταν ο πρωταγωνιστής της Ιταλίας μέχρι τον χαμένο τελικό του Μουντιάλ (με την διάσημη άστοχη εκτέλεση του στα πέναλτι) και τέσσερα χρόνια νωρίτερα ήταν 3ος (σ.σ.: έχει βάλει 9 γκολ σε Μουντιάλ). Τον θυμούνται για το χαμένο πέναλτι, αλλά ο ίδιος τονίζει «Αυτοί που χάνουν τα πέναλτι είναι αυτοί που τολμούν να τα εκτελέσουν». Ο Μπάτζιο σκόραρε στο 36,5 των αγώνων που έπαιξε, έδωσε ασίστ στο 26% και το 46% των γκολ του νικητήρια! Το 1993 του δόθηκε η Χρυσή Μπάλα και την επόμενη χρονιά ήταν 2ος. Αν δεν είχε τρεις σοβαρές επεμβάσεις στο γόνατό του που θα έφτανε;
Tζουζέπε Σινιόρι (1984-2006)
Απίθανες στιγμές έζησε και το αεροδρόμιο «Μακεδονία», όταν ο διάσημος Ιταλός επιθετικός Πέπε Σινιόρι πατούσε το πόδι του στη Θεσσαλονίκη το 2004 για να υπογράψει το συμβόλαιό του με τον Ηρακλή.
Ο λόγος; Ο Σινιόρι ήταν… μηχανή γκολ στη Λάτσιο και την Μπολόνια και κάτι ανάλογο περίμεναν και οι «κυανόλευκοι». Ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς, πέτυχε 188 γκολ στη Serie A, μπήκε στο Top 10, ενώ έχει το ρεκόρ των περισσότερων διαδοχικών εκτός έδρας αναμετρήσεων με τουλάχιστον ένα γκολ σε μία μόνο σεζόν (9 γκολ).
Τζαφράνκο Τζόλα (1984-2005)
Οσο μπόι του έλειπε, άλλο τόσο μυαλό είχε! Δαιμόνιος, ασταμάτητος, με υπέροχες εκτελέσεις φάουλ και φανταστικά τελειώματα, ήξερε να κάνει άνω – κάτω την αντίπαλη άμυνα. Άρχισε την καριέρα του στο πλευρό του Ντιέγκο Μαραντόνα και στην πρώτη του σεζόν στη Serie A (1990) πήρε το Σκουντέτο και το Σούπερ Καπ με τη Νάπολι. Στη συνέχεια βρέθηκε στην Πάρμα, όπου ήρθε η εκτόξευση κατακτώντας το UEFA (1995) και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ.
Κάθε γκολ της Serie A σε Ζωντανή Μετάδοση*!
Στην Τσέλσι έκανε μοναδικά πράγματα. Στην προ-Αμπράμοβιτς εποχή την οδήγησε στην κατάκτηση του Κυπελλούχων και Σούπερ Καπ Ευρώπης (1998), παίρνοντας ακόμα δύο Κύπελλα, και από ένα Λιγκ Καπ και Σούπερ Καπ. Οι οπαδοί των Μπλε, το 2003 τον ψήφισαν ως τον κορυφαίο όλων των εποχών για τον σύλλογο.
Φαμπρίτσιο Ραβανέλι (1986-2005)
Ενας από τους κορυφαίους σκόρερ του ιταλικού πρωταθλήματος με μεγάλη καριέρα σε Γιουβέντους, Μαρσέιγ, Μίντλεσμπρο. Με τους «μπιανκονέρι», ο Ραβανέλι κατέκτησε το νταμπλ την αγωνιστική περίοδο 1994/95, ένα ιταλικό Σούπερ Καπ, το Κύπελλο UEFA του 1992/93 και το Champions League του 1995/96! Ο «La Penna Bianca» την τετραετία του στη Γιουβέντους πέτυχε 41 γκολ κατακτώντας τα πάντα, πρωτάθλημα, Κύπελλο, Champions League και UEFA, ενώ πρωτάθλημα πήρε με τη Λάτσιο. Εξαιρετική καριέρα και στη Μίντλεσμπρο, για έναν παίκτη που είχε το μαγικό άγγιγμα. Εξαιρετική αίσθηση του γκολ, ήξερε πως να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα. Το τέλος της καριέρας του το 2008 τον βρήκε στους δρόμους με το ποδήλατό του.
Φίλιπο Ιντσάγκι (1991-2012)
Τεχνική κατάρτιση δεν είχε, κάποιοι τονίζουν πως δεν μπορεί να μπει στους κορυφαίους επιθετικούς, όμως λησμονούν πως είχε όσο λίγοι επιθετικοί την αίσθηση του γκολ. Ο Πίπο είχε απίστευτη αίσθηση του χώρου και του χρόνου και ήξερε ότι η μπάλα θα πάει στα δίχτυα, πριν καν δημιουργηθεί η φάση. Ηταν πάντα εκεί που έπρεπε για να σκοράρει. Εκτοξεύθηκε στη Γιουβέντους και εκπληκτικό δίδυμο με τον Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο πέρασε στην ιστορία κατακτώντας ένα πρωτάθλημα, ένα Σούπερ Καπ, όμως έχασε στον τελικό του Champions League (1998). Σούπερ καριέρα με τη Μίλαν. Δύο πρωταθλήματα και Σούπερ Καπ, ένα Κύπελλο, αλλά πάνω απ’ όλα τα ευρωπαϊκά. Κορυφή το 2003 και το 2007 (2 γκολ και MVP του τελικού) και ο χαμένος τελικός του 2005. Κανείς δεν ξεχνά πως αναδείχθηκε 1ος σκόρερ στη Serie Α με τη φανέλα της Αταλάντα (1996-’97 24 γκολ). Με την Εθνική (57 συμ./ 25 γκολ) βρέθηκε στην κορυφή του κόσμου το 2006, ενώ το 2000 ηττήθηκε στον τελικό του EURO.
Κριστιάν Βιέρι (1991-2009)
Ενα τανκ στην περιοχή, ένας απίθανος επιθετικός και έξω από την περιοχή που ήξερε όσο λίγοι φορ να σκοράρει και έξω από αυτήν. Ο Μπόμπο ίσως να ήταν ο καλύτερος σέντερ φορ στα τέλη των 90ς και στο ξεκίνημα των 00ς. Δεν του άρεσε να μένει ποτέ σε μια ομάδα. Πήγε Γιουβέντους (πρωτάθλημα, Διηπειρωτικό, Σούπερ Καπ Ιταλίας, έχασε στον τελικό του Champions League το 1997), έκανε καριέρα με Λάτσιο (Κυπελλούχων 1999, Σούπερ Καπ Ιταλίας) και Ιντερ (Κύπελλο), έπαιξε στη Μίλαν και στην Ατλέτικο. Είχε πάρει Κύπελλο και με την Τορίνο. Αναδείχθηκε 1ος σκόρερ της Serie Α’ για το 2002-’03 (24 γκολ). Το 1999 βρέθηκε στην 5η θέση της «Χρυσής Μπάλας».
Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο (1991-2014)
Ένα κόσμημα του ιταλικού ποδοσφαίρου, μια τεράστια προσωπικότητα που έγραψε για πάντα ιστορία στα ιταλικά γήπεδα και όχι μόνο. Ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο ήξερε όσο κανείς άλλο να παίξει παντού στην επίθεση, ενώ δεν θα τον ξεχάσουμε και ως 10άρι. Το καλοκαίρι του 1995, η διοίκηση της Γιουβέντους πήρε την τρελή απόφαση να αφήσει ελεύθερο τον Μπάτζιο και να φέρει διάδοχο τον 20χρονο «Πιντουρίκιο». Κι όμως οι Τορινέζοι δικαιώθηκαν… Μαγικές ενέργειες, εντυπωσιακά φαλτσαριστά, οδήγησε τη Γιούβε σε οκτώ πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και τέσσερα Σούπερ Καπ. Εγινε παίκτης – σύμβολο των Μπιανκονέρι, μιας και ακολούθησε την ομάδα στη Serie Β. Στο Champions League έκανε φανταστικές εμφανίσεις και σήκωσε την κούπα το 1996 (μαζί το Σούπερ Καπ Ευρώπης και το Διηπειρωτικό). Ωστόσο, έχασε σε τρεις ακόμα τελικούς (1997, 1998, 2003), ενώ νωρίτερα (1994) είχε χάσει στον τελικό του UEFA. Με την Ιταλία (91 συμ./27 γκολ) έκανε επίσης τρομερά πράγματα, όπως η κατάκτηση του Μουντιάλ (2006), αλλά και ο χαμένος τελικός του EURO 2000.
Φραντσέσκο Τότι (1996-2017)
Συγκαταλέγεται στις κορυφαίες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες της Ιταλίας, όμως κανείς δεν μπορεί να καταλάβει γιατί επέλεξε να παραμείνει σε όλη την καριέρα του στη Ρώμη. Ταλέντο; Απίθανο. Τρομερό σουτ, εκτελέσεις φάουλ, αντίληψη παιχνιδιού, ηετικές ικανότητες, αναδείχτηκε πέντε φορές κορυφαίος Ιταλός παίκτης. O Capitano είναι ο κορυφαίος όλων των εποχών για τη Ρόμα και μαζί της έφτασε στο πρωτάθλημα του 2001, πήρε δύο Κύπελλα, ισάριθμα Σούπερ Καπ!
Ειδικά στοιχήματα για κάθε φάση στους αγώνες της Serie
Κι όμως, ο Τότι δεν ήταν καθαρός φορ, αλλά έπαιξε για πολλά χρόνια, ως ο μοναδικός επιθετικός της Ρόμα. Τα 250 γκολ του σε 618 αγώνες τα λένε όλα…Μπορεί με τη Ρόμα να μην έκανε την υπέρβαση, αλλά με την Ιταλία βρέθηκε στην κορυφή του κόσμου το 2006. Ηταν στην κορυφαία 11άδα, όπως και το 2000, όταν ηττήθηκε στον τελικό του EURO.
21+ | Αρμόδιος Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Κίνδυνος εθισμού & απώλειας περιουσίας | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 1114 | Υπεύθυνο Παιχνίδι | *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις
