Η εμμονή είναι μία δυνατή λέξη με διαφορετικά μηνύματα και νοήματα για διαφορετικούς ανθρώπους. Για άλλους συνδέεται και με την επιμονή και την αφοσίωση. Μπορεί κάποιος να έχει εμμονή με το Fantasy Football διότι έτσι καλύπτει τον ελεύθερο χρόνο του. Άλλοι μπορεί να έχουν εμμονή με τα τάκος. Στο κορυφαίο επίπεδο και τους ελίτ αθλητές η λέξη εμμονή έχει μία πιο… χαλαρή ή έστω πιο θετική ερμηνεία. Σημαίνει η διάθεση να κάνουν τα πάντα για να διατηρήσουν το status του καλύτερου όλων των εποχών. Αφοσιώνονται στο να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους. Η ιδέα της αποτυχίας ή της ήττας δεν είναι αποδεκτή. Τους αφήνει με μία αίσθηση πως είναι άδειοι. Υπάρχουν αθλητές που δε θέλουν να χάνουν ούτε στην προπόνηση, αθλητές που αποσύρονται μόνο όταν διαπιστώσουν πως δεν μπορούν να πρωταγωνιστούν, αθλητές που είναι εθισμένοι στην επιτυχία. Από τον Μάικλ Τζόρνταν στον Τομ Μπρέιντι!
Ντιέγκο Μαραντόνα
«Όταν είσαι στο γήπεδο ξεχνάς όλα τα άλλα στη ζωή. Τα προβλήματα φεύγουν. Όλα ‘εξαφανίζονται’». Τα λόγια αυτά αποκτούν μια άλλη αξία, γιατί βγήκαν από το στόμα του… θεού! Είναι όμως και λόγια πόνου, που μαρτυρούν πως είχε και μια… ανθρώπινη πλευρά. Η ζωή του Ντιέγκο Μαραντόνα τα είχε όλα, παραστάσεις βγαλμένες από τον παράδεισο, αλλά και χαοτικές στιγμές. Μια ζωή από την οποία ένιωθε πως ήταν σαν να… έφευγε, σαν να έκανε την… απόδρασή του όταν έπαιζε ποδόσφαιρο. Εκείνες τις στιγμές ο… θόρυβος στα αυτιά του από τα όσα βίωνε σε προσωπικό επίπεδο σταματούσε. Κοιτάζοντας πίσω στα χρόνια που έπαιζε ποδόσφαιρο μπορεί να εκτιμήσει κανείς το πόσα προσέφερε και το πόσο… ευλογημένοι ήταν όσοι πρόλαβαν να τον δουν να αγωνίζεται. Στην κορύφωση της καριέρας του έπαιζε με έναν απόλυτο τρόπο.
Με μία μοναδική αίσθηση κυριαρχίας. Ήταν η… μαγεία μες στο γήπεδο. Με τη μπάλα έκανε ότι δεν μπορούσε κανείς άλλος. Ηταν τόσο διαφορετικός από τους άλλους. Αποφασισμένος, δυνατός, ισορροπημένος και με μεγάλα αποθέματα ενέργειας. Τα εμπόδια υπάρχουν για να μπορεί να τα ξεπεράσει κανείς. Αυτό το ευλογημένο ταλέντο με τα ένστικτα που είχε πάρει από την… επιβίωση στους δρόμους και με αυτόν τον σωματότυπο.
Ο Χόρχε Βαλντάνο είχε πει «μόλις είχε τη μπάλα στο αριστερό του πόδι βίωνες την πιο ευχάριστη εμπειρία στο ποδόσφαιρο». Εκτόξευσε την Αργεντινή κατακτώντας το Μουντιάλ, έδωσε στη Νάπολι ελπίδα, δυο πρωταθλήματα και μια ευρωπαϊκή κούπα. Ενας θεός με ατέλειες, αυτές που κατέστρεψαν τη ζωή και την καριέρα του. Ενας θεός τρομοκρατημένος, ευάλωτος και χαμένος στον πραγματικό του κόσμο. Ενας θεός που δεν ένιωθε καλά με τον εαυτό του, παρά μόνο στον Ναό του! Στο τέλος ο θεός λύγισε. Δεν άντεξε. Έδειξε όλες τις ατέλειές του στον κόσμο.
Μάικλ Τζόρνταν
Ο Τζόρνταν είναι αναμφίβολα στη λίστα των κορυφαίων αθλητών όλων των εποχών. Οι έξι τίτλοι του (παρότι αποσύρθηκε 2 φορές) και οι περισσότεροι από 32.000 πόντοι του στο ΝΒΑ μαρτυρούν την επίδρασή του. Και ο κορυφαίος των κορυφαίων είχε πάθος και εμμονή με το άθλημά του. Ο Τζόρνταν είχε μάλιστα τη συνήθεια να ζητάει πάντα αγωνιστική… εκδίκηση όταν έχανε και να επιστρέφει. «Έχω χάσει πάνω από 9.000 σουτ στην καριέρα μου. Έχω χάσει σχεδόν 300 αγώνες. Είκοσι έξι φορές πήρε το σουτ για τη νίκη και το έχασα. Απέτυχα ξανά και ξανά στη ζωή μου. Και για αυτό πέτυχα», έλεγε ο ίδιος. Ο Μπράιον Ράσελ, άλλοτε παίκτης των Τζαζ, ήταν ρούκι όταν είχε ευχηθεί ο MJ να μην παρατήσει το μπάσκετ για την καριέρα του στο μπέιζμπολ.
Ο Ράσελ ήθελε να αποδείξει την αξία του απέναντι στον Μάικλ Τζόρνταν. Τα όσα είχε πει ο Ράσελ τον έβαλαν στη λίστα του Τζόρνταν όταν γύρισε στο ΝΒΑ όπως είχε πει ο σταρ των Μπουλς στο ντοκιμαντέρ ‘The Last Dance’ του ESPN. Ο Τζόρνταν θυμάται να τον ρωτάει ένα παιδί – όπως είχε πει – με το όνομα Ράσελ γιατί τα παρατάει και ότι θα μπορούσε να τον μαρκάρει. Ο MJ έβαλε σκοπό να εκθέσει τον Ράσελ που ήταν τοπ αμυντικός. Του έβαλε δύο νικηφόρα καλάθια σε δύο αγώνες σε τελικούς του ΝΒΑ. Η διαφήμιση του Τζόρνταν το 1997 με τη NIKE έδειξε γιατί ο Θρύλος του ΝΒΑ πήρε έξι πρωταθλήματα: είχε εμμονή με το να μεταμορφώνεται αγωνιστικά και να φτάνει σε θριάμβους. Έκανε τις αποτυχίες του επιτυχίες.
Τομ Μπρέιντι
Ο επτά φορές πρωταθλητής του NFL έχει περάσει ένα σωρό δυσκολίες σε 22 σεζόν. Όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ένας παλιός συμπαίκτης του Μπρέιντι τον είχε αποκαλέσει έναν ψυχωτικό ανταγωνιστή. Μάλλον το είπε για κομπλιμέντο. Ο Νταρέλ Ντέιβις, συμπαίκτης του στους Patriots, είχε τονίσει πως ο Μπρέιντι είχε την… αρρώστια να είναι φουλ ανταγωνιστικός, να επιθυμεί να παίζει πάντα στα άκρα και να… καταστρέφει τον αντίπαλο. Είχε εμμονή ακόμα και στην ποσότητα νερού που έπινε κάθε μέρα (πάνω από 7.5708 λίτρα). Όσον αφορά τα ρεκόρ, η λίστα είναι ασύλληπτη: Σε κανονική περίοδο, ο Μπρέιντι είναι πρώτος σε παιχνίδια (316), νίκες ως βασικός QB (243), passing yards (84.520), TDs από πάσες (624), επιτυχημένες πάσες (7.263), TDs με διαφορετικούς αποδέκτες πασών (82), τίτλους περιφέρειας (18), εμφανίσεις σε Pro Bowls (15), μεγαλύτερος σε ηλικία MVP (40), περισσότερες σεζόν σε μία ομάδα (20 με τους Πάτριοτς), ενώ είναι ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία που έχει κερδίσει και τις 32 ομάδες της λίγκας!
Πάμε τώρα στην post-season: περισσότερα παιχνίδια ως βασικός (47), περισσότερες νίκες ως βασικός (35), συνεχόμενες νίκες σε play-offs (10, από το 2001 μέχρι το 2005), passing yards (13.049), passing yards σε ένα παιχνίδι (505), TDs από πάσα (86), επιτυχημένες πάσες (1.165), παιχνίδια με περισσότερα από ένα TD (27), εμφανίσεις σε τελικό περιφέρειας (14), νίκες σε τελικό περιφέρειας (10).
Και μην ξεχνάμε και τα Super Bowls: περισσότερες εμφανίσεις (10), περισσότερες νίκες (7), περισσότεροι τίτλοι MVP (5), ΤDs πάσες (21), passing yards (3.039), επιτυχημένες πάσες (277), passing yards σε ένα παιχνίδι (505), επιτυχημένες πάσες σε ένα παιχνίδι (62).
Η διατροφή του επίσης συγκεκριμένη. Αντιστεκόταν σε λαχανικά και στις τομάτες και τα μανιτάρια και θεωρούσε το αβοκάντο με παγωτό λιχουδιά. Ο Τομ Μπρέιντι είναι ο άνθρωπος που μπορεί να μιλήσει για εμμονές. Το να οδηγεί κάποιος κάποια παραπάνω χιλιόμετρα για να βρει τα τάκος που θέλει δεν είναι εμμονή ούτε θυσία. Αυτή η εμμονή κράτησε τον Μπρέιντι για 22 χρόνια. Για 22 σεζόν. Και τώρα που ο Μπρέιντι, ο άλλοτε σταρ των Patriots και Buccaneers αποσύρθηκε από την ενεργό δράση θα μείνει για πάντα στη μνήμη ως ένας εκ των κορυφαίων αθλητών που έχουμε δει ποτέ.
Αυτό που έχει κοινό ο Μπρέιντι με όλους τους κορυφαίους αθλητές όλων των εποχών είναι η αντοχή του και το πόσο σκληρός είναι. Η αφοσίωση του Μπρέιντι στο άθλημά του μέχρι και τα 44 του χρόνια. Με αφορμή το… αντίο του Μπρέιντι να δούμε άλλους αθλητές της σύγχρονης ιστορίας με τέτοια εμμονή και χαρακτηριστικά αλλά και τέτοια επιτυχία με εκείνον.
Μοχάμεντ Άλι
1960 και ο νεαρός Κάσιους θα πήγαινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης. Υπήρχε όμως ανυπέρβλητο εμπόδιο. Ο ατρόμητος αυτός μποξέρ είχε έναν μεγάλο φόβο: τα αεροπλάνα. «Δεν θα πάω στη Ρώμη. Δεν κάνω τόσο μακρινό ταξίδι. Μόνο εάν έρθω με πλοίο. Τότε ναι!» Το απίστευτο ήταν πως ο Κλέι μπήκε στο αεροπλάνο, έχοντας μαζί του ένα αλεξίπτωτο. Στην Αιώνια Πόλη δικαίωσε στο έπακρο τις προσδοκίες που συνόδευαν την παρουσία του. Η κατάκτηση του Χρυσού Μεταλλίου αποδείχτηκε κάτι εύκολο. Ο μύθος του άρχισε να ξετυλίγεται! Αυτό ήταν το τέλος της ερασιτεχνικής καριέρας του. Με την επιστροφή του στις Η.Π.Α θα γινόταν θρύλος!
Και μετά άρχισαν τα «νοκ άουτ»: Αρνήθηκε να πολεμήσει στο Βιετνάμ και η Πολιτεία τον καταδίκασε σε 5 χρόνια φυλακή και του αφαίρεσε τους τίτλους και την άδεια να πυγμαχεί. Μάλιστα, το 1971 σε φιλική μονομαχία ο Τζο Φρέιζερ έχει διαλύσει τον Κλέι και όλοι μιλούσαν για το τέλος της καριέρας του. Λάθος! 30 Οκτωβρίου του 1974 και οι φίλοι της πυγμαχίας είχαν στραμμένα τα βλέμματα στην Κινσάσα του Ζαΐρ. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών Τζορτζ Φόρμαν θα υπερασπιζόταν τον τίτλο του κόντρα στον Κάσιους Κλέι που είχε ασπαστεί τον μωαμεθανισμό και ονομαζόταν Μοχάμεντ Άλι. Το έπαθλο των 5 εκατομμυρίων δολαρίων ήταν για την εποχή ένας θησαυρός! Ο Άλι είναι σχεδόν φτωχός και περιφρονημένος και δε χάνει την ευκαιρία. Κάνει τον αγώνα της ζωής του μπρστά σε 70.000 κόσμο. «Ο βασιλιάς είμαι εγώ!» φωνάζει και ο κόσμος υποκλίνεται!
Ο τρόπος που πυγμαχούσε διακρινόταν για την ταχύτητα των κινήσεων του, τη δύναμη και την ευελιξία του. Μέσα από τον συχνά προκλητικό, αλαζονικό και αυθάδη χαρακτήρα του απέναντι στους αντιπάλους του, απομακρύνθηκε από τα παραδοσιακά δεδομένα των αγώνων πυγμαχίας.Ο Άλι βρέθηκε στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του και από τους επόμενους αγώνες του ξεχώρισε η τρίτη αναμέτρησή του με τον Τζο Φρέιζερ στις Φιλιππίνες, κοντά στην πρωτεύουσα της χώρας Μανίλα, η οποία θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγώνες πυγμαχίας στην ιστορία του αθλήματος. Το 1978 απώλεσε τον τίτλο του πρωταθλητή από τον χρυσό ολυμπιονίκη του Μόντρεαλ Λέον Σπινκς, τον οποίο απέκτησε ξανά, συνολικά για τρίτη φορά, επτά μήνες αργότερα.
Ωστόσο, το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, είχε λάβει πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, όπως το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας», ενώ ηφίστηκε δεύτερος καλύτερος αθλητής του 20ού αιώνα από τη ΔΟΕ πίσω από τον Πελέ.
Γουέιν Γκρέτζκι
Λίγοι αθλητές στην ιστορία έχουν κυριαρχήσει τόσο πολύ στα αθλήματά τους όπως ο Γκρέτζκι στο NHL (χόκεϊ επί πάγου). Έχοντας το προσωνύμιο «The Great One», ο Γκρέτζκι έγραψε τη δική του ιστορία στο χόκεϊ. Ήταν εκείνος που βγήκε πρώτος σε πόντους 10 φορές στην καριέρα του προτού αποσυρθεί το 1999. Περισσότερες από κάθε άλλον παίκτη. Οι 2.857 πόντοι που έχει πετύχει στην καριέρα του είναι ένα ασύλληπτο νούμερο και είναι απίθανο να τον πλησιάσει κανείς. Ένα επίτευγμα που λογικά θα τον διατηρήσει για πάντα στην κορυφή.
Δεν μπορείς να πετύχεις τέτοια πράγματα στην πορεία σου εάν δεν έχεις γονίδια αθλητή όπως του Μπρέιντι, του κορυφαίου πρωταθλητή του NFL. Ο Γκρέτζκι είχε τον δικό του δρόμο. Τον δικό του τρόπο και τη δική του διαδρομή. Είχε το υψηλότερο δυνατό πνευματικό και αγωνιστικό επίπεδο. Το επίπεδο που του επέτρεπε να παίζει με αυτόν τον τρόπο. Να ξεχωρίζει και να είναι στο κορυφαίο επίπεδο. Ο Γουέϊν Γκρέτζκι μιλώντας στο New Yorker το 2018 είχε θυμηθεί μία παλιά ιστορία δίνοντας το στίγμα του: «Μία φορά είχα συναντήσει έναν τύπο που είχαμε παίξει αντίπαλοι όταν ήμασταν 10 χρονών. Τον ρώτησα ‘με ποια ομάδα ήσουν;’ Μου είπε ‘ήμουν σε μία ομάδα που λεγόταν Ντιτρόιτ Μπλέιζερς’. Και του είπα ‘φοράγατε μπλε και πράσινα και ο τερματοφύλακάς σας ήταν αριστερόχειρας’. Μου λέει ‘εγώ ήμουν ο τερματοφύλακας’. Του είπα ‘ναι νικήσαμε 8-1’. Μου λέει ‘ναι το ξέρω’», είχε πει.
Ντέρεκ Τζέτερ
Μία θρυλική μορφή του μπέιζμπολ και των Γιάνκις με πέντε κατακτήσεις πρωταθλημάτων στο αμερικανικό πρωτάθλημα και παρουσία για 20 σεζόν. Είχε ρεκόρ συμμετοχών με 158 αγώνες με επίδοση .308 και έχοντας 3.465 χτυπήματα. Ο Τζέτερ δούλεψε πολύ σκληρά για να φτάσει σε υψηλό επίπεδο. Δεν ήταν και από πλευράς σωματοδομής ο παίκτης που θα κυριαρχούσε αλλά από μικρός είχε όνειρα για να γίνει επαγγελματίας παίκτης.
Είχε όμως και τη νοοτροπία που εστίαζε σωστά στους στόχους του. Ο προπονητής του στο σχολείο, Ντον Ζόμερ, είχε μιλήσει στο New York Daily News λέγοντας πως αναγκαζόταν να κλείσει τα φώτα και να διώξει τον Τζέτερ από το γυμναστήριο ή το γήπεδο από τις τόσες ώρες που ήταν εκεί. Ο Ζόμερ είχε εντοπίσει πολλές φορές τον Τζέτερ να έχει μείνει στο γήπεδο και κάνει έξτρα προπονήσεις μόνος του ή με την οικογένειά του. Αυτή η αφοσίωση και η αποφασιστικότητα τον οδήγησε στο να γίνει ο παίκτης που έγινε μετά. «Για μένα ήταν όνειρο ζωής και καθημερινή πρόκληση να είμαι παίκτης του μπέιζμπολ», είχε γράψει στα απομνημονεύματά του ο Τζέτερ το 2000 με τίτλο Η Ζωή που Ονειρεύτηκες. «Δεν ήταν μόνο το ότι ζούσα αυτό το όνειρο. Έπρεπε να το κρατήσω ζωντανό», είχε πει. Κάτι τέτοιο θα το έλεγε και ο Μπρέιντι.
Τάιγκερ Γουντς
Όταν ένας 14χρονος δηλώνει πως θέλει να γίνει ο Τζόρνταν του γκολφ αυτομάτως αυτό δείχνει το πόσο πιστεύει στις δυνατότητές του. Στην περίπτωση του Τάιγκερ Γουντς ίσχυε αυτό ακριβώς. Ο Γουντς κατέληξε να έχει αριθμό ρεκόρ 82 νικών στο PGA Tour (το πρωτάθλημα των ΗΠΑ) και 15 πρωταθλήματα (ευρισκόμενος στη 2η θέση πίσω από τον Τζακ Νίκλαους). Ο Γουντς είχε μια ρουτίνα και ένα πρόγραμμα από μικρός που τον ανέδειξε σε τόσο καλό γκολφερ πριν τραυματιστεί και πριν εμπλακεί σε σοβαρό ατύχημα με το αυτοκίνητο.
Ένας φίλος του Γουντς τον θεωρούσε τουλάχιστον παράξενο, ενώ ο θρύλος του γκολφ σηκωνόταν 4 το πρωί για το πρόγραμμά του. Ο φίλος του και άλλοτε επαγγελματίας Τζάστιν Τόμας τον είχε ρωτήσει μία φορά για το ημερήσιο πρόγραμμά του για τις μέρες που δεν αγωνιζόταν. Ο Γουντς δεν ήθελε να απαντήσει. Σηκωνόταν το πρωί και έτρεχε περίπου 7 χιλιόμετρα. Μετά πήγαινε στο γυμναστήριο για βάρη και μετά έκανε προπόνηση στα χτυπήματά του για 2 με 3 ώρες. Μετά πήγαινε να τρέξει άλλα 7 χλμ..
Είχε τον τρόπο του και αυτός τον οδήγησε στην κορυφή. Ωστόσο, ο αθλητής με τα 14 μεγάλα πρωταθλήματα, τα δεκάδες κερδισμένα τουρνουά γκολφ, ο άνθρωπος που κέρδισε δεκάδες εκατομμύρια και άφηνε διαδοχικές χρονιές τον Μάικλ Τζόρνταν στη 2η θέση της λίστας του Forbes, ήταν εγκλωβισμένος στους δαίμονες του! Η πνευματική του ισορροπία, η διορατικότητα του, η εξυπνάδα του και η όρεξη για σκληρή δουλειά ξεχάστηκαν για χρόνια κάπου στο υπόγειο της απίθανης κατοικίας του στο Μαϊάμι μαζί με τα χρυσά μπαστούνια του γκολφ.
Μάικλ Φελπς
Μυθικός ο Μαρκ Σπιτς, ο οποίος το 1972 στο Μόναχο κρέμασε επτά χρυσά στον λαιμό του και έγινε η προσωποποίηση της κολύμβησης, αλλά σαν τον Μάικλ Φελπς κανείς. «Βγαίνοντας από το λεωφορείο και περπατώντας προς την πισίνα απόψε, μου ήρθε να βάλω τα κλάματα. Τελευταία προθέρμανση… Τελευταία φορά που βάζω το μαγιό… Τελευταία φορά που περπατώ μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους εκπροσωπώντας τη χώρα μου… Είναι τρελό…» τόνιζε λίγο πριν την τελευταία του κούρσα, όμως ακόμα κι εκεί φρόντισε να αποδείξει γιατί θεωρείται ο κορυφαίος αθλητής της κολύμβησης. Είναι απίστευτα αυτά που έχει πετύχει ο Φελπς. Δεν είναι μονάχα τα 23 χρυσά μετάλλια. Αυτός ο κολυμβητής ήταν πρωταγωνιστής στους Ολυμπιακούς Αγώνες για σχεδόν δυο δεκαετίες. Ξεκίνησε το 2000 και ολοκλήρωσε το 2016.
Ήταν κλασσικός Αμερικανός που κολυμπούσε σπουδαία στις μικτές. Τα πιο δυνατά του στυλ ήταν η πεταλούδα και το ελεύθερο. Στο Πεκίνο ήταν διαστημικός. Όλα τα μετάλλια που κατέκτησε ήταν με φανταστικές κούρσες. Ποιος θα ξεχάσει την κούρσα του τελικού στα 100μ πεταλούδα. Τεράστια “μάχη” με τον Σέρβο, Τσάβιτς και νικητή τον Φελπς με 50.58 έναντι 50.59! Ο Μάικλ Φελπς έκανε σκληρή και εξαντλητική προετοιμασία έξω από την πισίνα σέρνοντας έλκηθρο με βάρη ή τραβώντας του με τα χέρια ψηλά ώστε να ανοίγουν πίσω από το κεφάλι του. Προπονούνταν στους κρίκους, έκανε ισομετρικό μονόζυγο με μπάλα του μπάσκετ στα πόδια του, άλματα συνεχόμενα φορώντας ζώνες αντίστασης στους ώμους του. Παράλληλα, έπρεπε καθημερινά να καταναλώνει 12.000 θερμίδες!
Καρλ Λιούις
Καρλ Λιούις, o βασιλιάς του στίβου, καλύτερος από όλους κι από όλα! Ο Λιούις πήρε μέρος σε 4 Ολυμπιακούς Αγώνες και κατέκτησε 9 χρυσά μετάλλια, στα οποία περιλαμβάνονταν τα 4 στους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες το 1984. Είναι ο πιο πετυχημένος αθλητής στίβου όλων των εποχών. Πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς του Λος Άντζελες το 1984, στη Σεούλ το 1988, στη Βαρκελώνη το 1992 και τέσσερα χρόνια αργότερα στην Ατλάντα, κατακτώντας χρυσά και αργυρά μέχρι την απόσυρσή του από την ενεργό δράση το 1997. «Έχω αποσυρθεί εδώ και πέντε χρόνια αλλά ακόμη μιλάνε για μένα. Και ελπίζω να συνεχίσουν να το κάνουν», δήλωσε με αυτοπεποίθηση ο κορυφαίος των κορυφαίων. Βραβεύτηκε ως ο κορυφαίος αθλητής στίβου του 20ου αιώνα. Στις αθλητικές ακαδημίες και στις σχολές φυσικής αγωγής μάλιστα συχνά διδάσκουν ως πρότυπο και μελετούν τον τρόπο που έτρεχε ή έκανε το άλμα του. Η επιρροή του παραμένει μεγάλη ακόμα και σήμερα!
Ράφα Ναδάλ
Αποκαμωμένος, αλλά και τρομερά ευτυχισμένος από το μοναδικό επίτευγμά του, προχώρησε πέρα από τα στατικά ποδήλατα αφέθηκε στη μοκέτα, για να πάρει μια βαθιά ανάσα. Εκεί συνειδητοποίησε τι έχει πετύχει. Ράφα Ναδάλ ο GOAT του τένις, ο παίκτης – μύθος, μια θρυλική μορφή των γηπέδων. «Για εμένα είναι κάτι το απίστευτο. Πριν από ενάμιση μήνα δεν ήξερα αν θα μπορούσα να παίξω ξανά τένις και τώρα είμαι μπροστά σας με το τρόπαιο. Θα θυμάμαι αυτή την στιγμή για το υπόλοιπο της ζωής μου» τόνιζε μετά την κατάκτηση του 21ου Grand Slam! Το πρώτο του το σήκωσε για πρώτη φορά σε ηλικία 19 ετών. Ήταν το 2005 και μια τεράστια καριέρα ανοιγόταν μπροστά στον.
Ελάχιστοι, όμως, μπορούσαν να προβλέψουν ότι, 16 χρόνια αργότερα, ο Ράφα θα είχε προσθέσει σε εκείνο το τρόπαιο άλλα δώδεκα (!) Ρολάν Γκαρός και από δύο στέμματα σε Australian Open, Wimbledon και US Open. Είναι ο τενίστας με μεγαλύτερη χρονική απόσταση μεταξύ ενός Grand Slam και του επόμενου στο ίδιο τουρνουά. Είναι ο τενίστας με τις περισσότερες κατακτήσεις ενός Grand Slam (Roland Garros, 13) και ο μοναδικός, που έχει στην συλλογή του τα τέσσερα Grand Slam και το χρυσό μετάλλιο σε μονό (Πεκίνο, 2008) και διπλό (Ρίο ντε Τζανέιρο, 2016) σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Μίκαελ Σουμάχερ
Κατάφερε να κατακτήσει 7 τίτλους, 91 νίκες, 77 pole position και ανέβηκε στο βάθρο των νικητών 155 φορές. Ο Μίκαελ Σουμάχερ έγραψε τη δική του μοναδική ιστορία στη Formula 1, όμως όλα τα παραμύθια δεν έχουν Happy End. «Λίγες ημέρες πριν το ατύχημα, μου είχε πει πως το χιόνι δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Μπορούμε να πάμε στο Ντουμπάι για να κάνουμε ελεύθερη πτώση από αεροπλάνο. Ποτέ δεν κατηγόρησα τον Θεό για ό,τι έγινε. Ήταν απλά τρομερή κακοτυχία που θα μπορούσε να συμβεί στη ζωή. Είναι τραγικό όταν λέμε: Γιατί να συμβαίνει αυτό στον Μάικλ, γιατί να συμβαίνει σε όλο τον κόσμο», ανέφερε στο ντοκιμαντέρ του Netflix η σύζυγός του. Απίστευτα ταλαντούχος racer, πεισματάρης και η κληρονομιά που άφησε στη Formula είναι τεράστια.
Η επιδραστικότητά του; Μοναδική! Ο Γερμανός πραγματοποίησε το ντεμπούτο του το 1991 κι έβαλε αμέσως τη σφραγίδα του. Το 1994 πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα και κατάφερε να επαναλάβει τον θρίαμβο την επόμενη χρονιά. Η ιστορία άρχισε να γράφεται με νίκες, ρεκόρ, τίτλους και μεγάλες στιγμές. Το 2000 στο GP Ιαπωνίας ο Μίκαελ Σουμάχερ κατέκτησε τη νίκη και παράλληλα το πρώτο του πρωτάθλημα στη Formula 1 με τη Ferrari. Έκτοτε ξεκίνησε η δυναστεία της Scuderia που διήρκησε μέχρι το 2004.
Πηγές: Wikipedia, ESPN, Athletic
