Ντιέγκο Μαραντόνα, η ζωή του τα είχε όλα, παραστάσεις βγαλμένες από τον παράδεισο, αλλά και χαοτικές στιγμές. Μια ζωή από την οποία ένιωθε πως ήταν σαν να… έφευγε, σαν να έκανε την… απόδρασή του όταν έπαιζε ποδόσφαιρο. Κοιτάζοντας πίσω στα χρόνια που έπαιζε ποδόσφαιρο μπορεί να εκτιμήσει κανείς το πόσα προσέφερε και το πόσο… ευλογημένοι ήταν όσοι πρόλαβαν να τον δουν να αγωνίζεται. Ο Ντιέγκο ερωτεύθηκε τη Νάπολι, αγάπησε με πάθος την Εθνική Αργεντινής και γι αυτές τις δυο ομάδες έδωσε τα πάντα. Στις 30 Οκτωβρίου θα γιόρταζε τα 62α του γενέθλια, όμως η μοίρα προτίμησε να μην παίξει τη μπάλα του, άλλωστε στο γήπεδο δεν θα είχε καμία τύχη απέναντι στον κορυφαίο των κορυφαίων. «Όταν είσαι στο γήπεδο ξεχνάς όλα τα άλλα στη ζωή. Τα προβλήματα φεύγουν. Όλα ‘εξαφανίζονται’» τόνιζε…
1) Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων 1979
Ο Ντιέγκο Μαραντόνα δεν έχασε χρόνο για να αποκαλύψει το ταλέντο του. Στην πρώτη του εμφάνιση σε ανδρικό επίπεδο το 1977, για την Αρχεντίνος Τζούνιορς του Μπουένος Άιρες, ο βραχύσωμος 16χρονος έκανε «ποδιά» στον Χοσέ Ντανιέ Βαλέντσια της Ταγιέρες. Ο Βαλέντσια ήταν διεθνής με την Αργεντινή, ένας από τους έξι της Ταγιέρες. Ο Σέζαρ Λουίς Μενότι δεν επέλεξε τον Μαραντόνα για το επερχόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής, εξηγώντας: «Είναι πολύ νέος αυτή τη φορά, αλλά νομίζω ότι θα είναι αρχηγός το 1982». Ο Ντιεγκίτο δεν έκανε φασαρία, αντίθετα, οδήγησε τους νέους της Αργεντινής στη δόξα, κατακτώντας το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων το 1979. Ήταν ο παίκτης του τουρνουά, σημειώνοντας έξι γκολ, συμπεριλαμβανομένου ενός φάουλ στον τελικό εναντίον της ΕΣΣΔ.
2) Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικό, η απόλυτη καταξίωση!
Η τεράστια αποθέωση σε Παγκόσμιο Κύπελλο ήρθε επτά χρόνια αργότερα, το 1986. Η Βραζιλία και η Γαλλία ήταν τα φαβορί, με την Ουρουγουάη, τη Δανία και τους διοργανωτές Μεξικάνους να είναι τα αουτσάιντερ. Ο Μαραντόνα, ο μοναδικός σούπερ σταρ της Αργεντινής, είχε τραυματισμό στο γόνατο και φορούσε παπούτσια με διαφορετικό μέγεθος, λόγω ενός τσακισμένου αστραγάλου από τραυματισμό που υπέστη με την Μπαρτσελόνα. Τα αστέρια απείχαν πολύ από την ευθυγράμμιση, αλλά ο Ντιέγκο τα «έφτιαχνε» μόνος του.
Ένα έξυπνο γκολ εναντίον της πρωταθλήτριας Ιταλίας, ακολούθησε η μαεστρία με την Ουρουγουάη στον δεύτερο γύρο. Έπειτα το «Χέρι του Θεού» κόντρα στους Άγγλους και το γκολ του… αιώνα, στο οποίο άδειασε όλη την ομάδα των Άγγλων. Στον ημιτελικό με τους Βέλγους σκόραρε δις και στον τελικό με τη Γερμανία είχε ασίστ. Το Παγκόσμιο Κύπελλο του Ντιέγκο!
3) Το πρώτο Scudetto της Νάπολι
Καμία ομάδα νότια της Ρώμης δεν είχε κερδίσει τη Serie A πριν ο Μαραντόνα μετακομίσει στη Νάπολη το 1984. Η Νάπολι είχε μόνο δύο Coppa Italia, αλλά η κατάσταση του αουτσάιντερ τόσο της πόλης όσο και του συλλόγου ταίριαζε τέλεια στον Μαραντόνα. Έγινε ο χτύπος της καρδιάς μιας ομάδας που θα κέρδιζε δύο Scudetto, το 1987 και το 1990, ένα Coppa Italia το 1987 και το Κύπελλο UEFA το 1989.
Η πρώτη φορά είναι πάντα η πιο αξέχαστη, ωστόσο, και στη Νάπολη συνεχίστηκαν τα πάρτι στο δρόμο. Eπί μέρες, με ψεύτικες κηδείες να γίνονται για τη Γιουβέντους. Ο Αργεντινός σταρ απαθανατίστηκε σε πολλές μεγάλες τοιχογραφίες. Έφυγε το 1991, κάτω από κάτι σαν σύννεφο, «κατηγορούμενος» ότι έζησε τη ζωή λίγο πολύ… γρήγορα και χαλαρά. Αλλά αυτό δεν εμπόδισε ποτέ τον σύλλογο να αποσύρει τη φανέλα του με το Νο 10 και αργότερα να δώσει το όνομά του στο γήπεδο.
4) Διαίρεσε την Ιταλία και… βασίλευσε!
Λίγοι πίστευαν ότι η Αργεντινή είχε πιθανότητες να διατηρήσει τα σκήπτρα της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990. Ήταν απίστευτα εκτός φόρμας, είχε κερδίσει μόνο έναν από τους προηγούμενους 10 αγώνες της και αυτός εναντίον του Ισραήλ. Στη συνέχεια γνώρισε ήττα-σοκ από το Καμερούν στον εναρκτήριο αγώνα της διοργάνωσης. Ο Μαραντόνα είχε άλλες ιδέες, γυρίζοντας την κατάσταση χάρη στην απόλυτη δύναμη της θέλησης. Ενάντια στην ΕΣΣΔ, χρησιμοποίησε το θεϊκό του χέρι για να αποτρέψει πονηρά μια κεφαλιά του Όλεγκ Κουζνέτσοφ που πήγαινε στα δίχτυα. Δημιούργησε το νικητήριο γκολ του Κλαούντιο Κανίγια εναντίον της Βραζιλίας με μια μαγική ενέργεια και μια τρελή πάσα.
Το καλύτερο από όλα είναι ότι ξεψύχησε την Ιταλία στα ημιτελικά με το καλύτερο «mind-game», λέγοντας στους οπαδούς της Νάπολης: «Για 364 ημέρες το χρόνο, η υπόλοιπη Ιταλία σας αντιμετωπίζει σαν σκατά. Σήμερα, θέλουν να είστε Ιταλοί και να υποστηρίζετε την ομάδα τους». Η Ιταλία είχε κακή απόδοση μπροστά σε ένα σιωπηλό πλήθος και η Αργεντινή επικράτησε στα πέναλτι, ο Μαραντόνα πανηγύρισε ελεύθερα μπροστά στους μπερδεμένους Ναπολιτάνους αδελφούς του. Ο Γκίντο Μπούχβαλντ τον μάρκαρε στον τελικό, τον άφησε εκτός παιχνιδιού και οι Γερμανοί πήραν το Παγκόσμιο Κύπελλο.
5) Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και το τέλος
Σε ηλικία 33 ετών, ο Μαραντόνα εκπροσώπησε την Αργεντινή σε τέταρτο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1994. Το ξεκίνημά του στο τουρνουά ήταν εντυπωσιακό, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο, καθώς η Αργεντινή κέρδισε τους δύο πρώτους αγώνες των ομίλων. Στη νίκη με 4-0 επί της Ελλάδας, ο Ντιέγκο σημείωσε ένα φανταστικό γκολ πριν πανηγυρίσει τρέχοντας σε μια κάμερα και με μάτια φουσκωμένα, ουρλιάζοντας στον φακό. Σε αυτό το στάδιο της ζωής του, είχε ήδη αντιμετωπίσει τον εθισμό στα ναρκωτικά. Μετά τον επόμενο αγώνα της Αργεντινής, με τη Νιγηρία, ο Μαραντόνα επέστρεψε ένα τεστ ναρκωτικών που έδειξε ίχνη εφεδρίνης και αποβλήθηκε από το τουρνουά. Ήταν ένα θλιβερό τέλος μιας διακοσμημένης καριέρας, αλλά, κατά κάποιο τρόπο, το δράμα ταίριαζε. Αυτός ήταν ένας παίκτης που δεν θα έφευγε ποτέ ήσυχα.
6) Το standing ovation στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου»
Ο Μαραντόνα υπέγραψε στη Μπαρτσελόνα το 1982 έναντι αμοιβής παγκοσμίου ρεκόρ τότε, αλλά δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί τακτικά και να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του κατά τη διάρκεια των δύο ετών του στην καταλανική ομάδα. Μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του, ωστόσο, ήρθε στο Clásico εναντίον της μεγάλης Ρεάλ Μαδρίτης. Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν ο «Πιμπίτο» πέρασε με ντρίμπλα τον τερματοφύλακα της Ρεάλ Μαδρίτης και έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα σε κενή εστία.
Αντί να σκοράρει, και με αλάνθαστη ψυχραιμία, περίμενε τον ανακάμπτοντα αμυντικό να επιχειρήσει ένα τελευταίο τάκλιν, μετά τον «άδειασε» ξανά πριν σκοράρει. Ήταν μια εμφάνιση που χάρισε στον Αργεντινό την πιο σπάνια διάκριση για παίκτη της Μπαρτσελόνα. Το standing ovation στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου».
7) Αρχεντίνος Τζούνιορς – Μπόκα Τζούνιος 5-3, 1980
Ο Μαραντόνα ήταν μόλις 15 ετών όταν έκανε το ντεμπούτο του στην Αρχεντίνος Τζούνιορς τον Οκτώβριο του 1976 και έμεινε στην ομάδα για πέντε χρόνια πριν κάνει τη μεταγραφή των ονείρων του στη Μπόκα το 1981. Αλλά όχι πριν ταπεινώσει την ομάδα της καρδιά του. Τέσσερις μήνες νωρίτερα στο Campeonato Nacional, ο «Πιμπίτο» είχε βάλει τέσσερα γκολ στη Μπόκα σε μια νίκη της Αρχεντίνος με 5-3, αντλώντας κίνητρο από τα σχόλια του τερματοφύλακα της Μπόκα, Ούγκο Γκάτι πριν από τον αγώνα που τον αποκάλεσε «μικρό χοντρό».
Το πρώτο του γκολ ήρθε από ένα πέναλτι που είχε κερδίσει μετά από ραμπόνα του ίδιου που βρήκε στο χέρι ενός αμυντικού της Μπόκα. Το δεύτερο ήταν ένα εκπληκτικό γρήγορο χτύπημα φάουλ από δύσκολη γωνία. Το τρίτο ένα υπέροχο τσίμπημα της μπάλας με το εξωτερικό του ποδιού του αφού κοντρόλαρε μια ψηλή μπαλιά με το στήθος του. Το τέταρτο προήλθε από ένα άλλο φάουλ που κέρδισε επίσης με την πονηριά του.
Μετά από «ένα-δύο» βγήκε στην πλάτη της άμυνας, αναγκάζοντας τον τελευταίο αμυντικό της Μπόκα να τον γκρεμίσει λίγο πριν μπει στην μεγάλη περιοχή. Το τείχος περίμενε ένα φαλτσαριστό σουτ από το φαρμακερό αριστερό του πόδι, όμως αντ’ αυτού ο Ντιεγκίτο επέλεξε έναν κεραυνό για να αφήσει άγαλμα τον Γκάτι. Καθόλου άσχημα για τον «μικρό χοντρό»!
8) Νάπολι – Γιουβέντους 3-0, Προημιτελικός Κυπέλλου UEFA 1988-89
Η Νάπολι κέρδισε το Κύπελλο UEFA το 1989, αλλά είχε ήδη σημειώσει άθλο και μόνο που προκρίθηκε στον τελικό. Σίγουρα αυτό δεν φαινόταν πολύ πιθανό μετά την ήττα με 2-0 στον πρώτο αγώνα των προημιτελικών από την Γιουβέντους. Μπροστά στο αφιονισμένο κοινό του San Paolo, ο Μαραντόνα –σε μια μεστή προσωπική εμφάνιση– μετέτρεψε σε γκολ το πέναλτι του 10ου λεπτού για να ανοίξει το σκορ και στη συνέχεια είδε τον συμπαίκτη του, Αντρέα Καρνεβάλε να σκοράρει το δεύτερο από την άκρη της μεγάλης περιοχής πριν το ημίχρονο. Το σκορ παρέμεινε έτσι, μέχρι το 119ο λεπτό της παράτασης, όταν ο γεννημένος στη Γαλλία Αλεσάντρο Ρενίκα σκόραρε με κεφαλιά το δραματικό γκολ πρόκρισης για τη Νάπολι. Το τι συνέβη στο γήπεδο, μπορείτε να το καταλάβετε…
9) Live is Life, Ημιτελικός Κυπέλλου UEFA 1988/89
Ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ποδοσφαιρικά βίντεο όλων των εποχών. Η επιλογή του Μαραντόνα να χρησιμοποιήσει την προθέρμανση για χαλαρώσει πριν τον ημιτελικό του Κυπέλλου UEFA της Νάπολι εναντίον της Μπάγερν Μονάχου μπορεί να είχε τρομοκρατήσει το ιατρικό επιτελείο της ομάδας, αλλά έκτοτε ενθουσιάζει εκατομμύρια χρήστες στο YouTube. (Για την ιστορία: η ισοπαλία με 2-2 στο Μόναχο ήταν αρκετή για τους Ναπολιτάνους μετά τη νίκη με 2-0 στο πρώτο παιχνίδι.) Ο μικροσκοπικός μάγος έστησε μία παράσταση επίδειξης των ποδοσφαιρικών του αρετών υπό τους ήχους της τεράστιας επιτυχίας από τους Opus το 1984, «Live is Life». Δεν θα πούμε περισσότερα: δείτε το μόνοι σας και ξεχάστε αμέσως όλα σας τα προβλήματα.
10) Βραζιλία – Αργεντινή 0-1, φάση των «16» Παγκόσμιο Κύπελλο 1990
Ακόμη και ανέτοιμος ο Μαραντόνα μπόρεσε να κάνει την διαφορά σε έναν αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου, και μάλιστα απέναντι στους αιώνιους αντιπάλους της Αργεντινής. Μην κάνετε κανένα λάθος, ωστόσο: αυτή δεν ήταν η εντυπωσιακή ομάδα του 1986, και με τον Ελ Ντιέγκο να κουβαλά στο τουρνουά ένα πρόβλημα στο γόνατο, τα πράγματα θα αποδεικνύονταν δυσκολότερα για την Αλμπισελέστε. Παρ’ όλα αυτά, οι Αργεντίνοι έφτασαν στον τελικό. Η «αλμπισελέστε» έχασε 1-0 από τους ήρωες του τουρνουά Καμερουνέζους στο εναρκτήριο παιχνίδι και έτσι προκρίθηκε ως τρίτη από τον όμιλο μετά την ισοπαλία 1-1 εναντίον της Ρουμανίας στην «έδρα» του «Πιμπίτο», τη Νάπολη.
H προβληματική παρουσία της στον όμιλο οδήγησε σε μια νοκ άουτ σύγκρουση εναντίον της Βραζιλίας που είχε προκριθεί ως πρώτη τον δικό της, και μάλιστα με 3/3 νίκες και δεχόμενη μόλις ένα γκολ. Αν διατηρούσε την φόρμα της η Σελεσάο θα είχε πάρει άνετα την πρόκριση, όμως στο άθλιο παιχνίδι που ακολούθησε ήταν ο 30χρονος αρχηγός της Αργεντινής που έκρινε το ματς με μια χαρακτηριστική για τον ίδιο κούρσα που ξεκίνησε από το δικό του μισό. Τρεις Βραζιλιάνοι νικήθηκαν από το σόλο του Μαραντόνα και στην εξέλιξη της φάσης άλλοι τέσσερις είχαν σπεύσει προς το μέρος του για να τον μαρκάρουν, αφήνοντας αμαρκάριστο τον Κανίγια που δέχθηκε την πάσα του Ντιέγκο και πλάσαρε ψύχραιμα τον Κλαούντιο Ταφαρέλ.
