Top -10 του Ολυμπιακού, μια επιλογή δύσκολη! Ο λόγος; Τεράστιες προσωπικότητες πέρασαν από το Λιμάνι, άλλοι εντυπωσίασαν, άλλοι δεν… ακούμπησαν! Ονόματα που όταν ανακοινώθηκαν μείναμε με ανοικτό το στόμα, αλλά στην πορεία έδωσαν πολύ λιγότερα απ’ αυτά για τα οποία πληρώθηκαν. Η bwin News μετά το Top-10 ξένων του Παναθηναϊκού πάει… Πειραιά και συναντά μεγάλες ερυθρόλευκες προσωπικότητες. Κι όμως σε αυτή τη δεκάδα δε… χώρεσε ο Ντίνο Ράτζα, ο Μπράιαντ Ντάνστον, ο Οθέλο Χάντερ, ο Νίκολα Μιλουτίνοφ, ο Λίνας Κλέιζα, ο Άρβιντας Ματσιγιάουσκας και ο… θρυλικός Κάρεϊ Σκάρι.
Ατελείωτο στοίχημα στην Ευρωλίγκα με αμέτρητα ειδικά! |21+
Ζάρκο Πάσπαλι (1991 – 1994)
Για πολλούς ο κορυφαίος ξένος του Ολυμπιακού, αλλά κι ένας εκ των κορυφαίων που πάτησαν το πόδι τους στα ελληνικά παρκέ. Ο Ζάρκο Πάσπαλι άλλαξε την ιστορία του Ολυμπιακού, πήρε μόνος του την ομάδα στην πλάτη του, σκόραρε με όλους τους τρόπους κι έβαλε τους Πειραιώτες ξανά στον χάρτη των κορυφαίων της Α1. Στην πρώτη του χρονιά ο Ολυμπιακός εκτοξεύθηκε και από την 8η θέση έφτασε να είναι φιναλίστ. Η πορεία ανοδική, αφού έπειτα από ένα χρόνο με τον Ζάρκο στα καλύτερά του, οι Πειραιώτες κατέκτησαν τον πολυπόθητο τίτλο εις βάρος του Παναθηναϊκού και με μειονέκτημα έδρας. Ο Μαυροβούνιος τέλειωσε τη σεζόν έχοντας 26 πόντους ανά αγώνα. Το σύνθημα «Ζάρκο, Ζάρκο!» δονούσε το ΣΕΦ.
Όταν η μπάλα… έκαιγε, ο αποδέκτης ήταν μόνο ένας, ο Πάσπαλι! Στη «χρυσή» τριετία του στο μεγάλο λιμάνι έχει προσφέρει δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, αλλά και την παρουσία του Ολυμπιακού σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Ωστόσο, η μοιραία βολή, αλλά και το άστοχο με τη Μπανταλόνα στον τελικό τον στιγμάτισε. Αυτή θα ήταν και η… αρχή του τέλους της σχέσης του με τους «ερυθρόλευκους».
Μίλαν Τόμιτς (1991-2004)
Δεν είχε το ταλέντο του Ζάρκο, δεν ήταν ηγέτης, αλλά εξέφραζε το πάθος που πρεσβεύει ο Ολυμπιακός. Ο Μίλαν Τόμιτς ήταν το απόλυτο εργαλείο για κάθε κόουτς των Πειραιωτών και σε 13 χρόνια παρουσίας κατέκτησε μια Ευρωλίγκα (1997), 5 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1993, 1994, 1995, 1996 1997), 2 Κύπελλα Ελλάδας (1994, 1997).
Οι μπουνιές με τον Μποντιρόγκα το 2002 τον έβαλαν για πάντα στις καρδιές των φίλων του Ολυμπιακού, αν και ο Τόμιτς είχε φροντίσει όλα αυτά τα χρόνια με την μπασκετική ευφυία, την πονηριά να κάνει τη διαφορά. Ο Σέρβος γκαρντ δεν εγκατέλειψε το καράβι στα δύσκολα και κατάφερε να μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο εμβληματικούς αρχηγούς του συλλόγου.
Νόμιμο στοίχημα μπάσκετ με μεγάλες προσφορές* και ανταγωνιστικές αποδόσεις! |21+ *Ισχύουν Όροι & Προϋποθέσεις
Ντράγκαν Τάρλατς (1992-2000)
Εκπληκτικός παίκτης, κυρίαρχος κάτω από τα καλάθια, ένα «διαμάντι» των ελληνικών γηπέδων. Ο Ντράγκαν Τάρλατς αποτελεί έναν από τους λιγοστούς ξένους που «δέθηκαν» για πολλά χρόνια με τον Ολυμπιακό. Μια οκταετία γεμάτη μάχες στα παρκέ, τίτλους και αγάπη από την εξέδρα. Οι πολλοί τραυματισμοί του ίσως δεν τον άφησαν να κάνει μεγάλη καριέρα και στην άλλη πλευρά του Ατλανικού, αλλά σίγουρα ήταν από τους στυλοβάτες της πορείας του Ολυμπιακού στην κατάκτηση του triple-crown και των πέντε σερί πρωταθλημάτων (1993-1997). ασικό του προσόν, ήταν η έκρηξη, το φοβερό άλμα, η πίστη στις δυνατότητές του.
Με ύψος 2.12 μ. ο «Τάκι» αποτέλεσε τη δύναμη πυρός κάτω από τη ρακέτα, είχε αξιόπιστο σουτ από τα 5 μέτρα και η πρόοδός του ήταν εντυπωσιακή. Ηταν στους κορυφαίους ψηλούς στην Ευρώπη τη δεκαετία του ’90, ωστόσο οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν να κάνει την υπέρβαση στο ΝΒΑ!
Ουόλτερ Μπέρι (1992- 1993, 1995-1996)
Αγαπήθηκε απ’ όλους τους Έλληνες φιλάθλους, μα λίγο περισσότερο από τους «Ερυθρόλευκους. Την περίοδο (1992-93) είχε αντικαταστήσει τον Ροντ Χίγκινς στο ρόστερ του Ολυμπιακού και ήταν από τους πρωταγωνιστές για την επιστροφή των Πειραιωτών στον ελληνικό θρόνο έχοντας 19,9 πόντους, 11 ριμπάουντ και 57% στα δίποντα. Όμως δεν μπόρεσε ποτέ να παίξει στο Final 4 της Αθήνας καθώς ο Ολυμπιακός είχε αποκλειστεί στο «Μπομπλάν» από τη Λιμόζ. «Αυτό ήταν το σήμα κατατεθέν μου!
Κανείς δεν μπορούσε να το σταματήσει! Και γενικά θεωρώ ότι κανείς παίκτης δεν μπορούσε να με σταματήσει. Κανείς αντίπαλος δεν είχε κάνει τη ζωή μου δύσκολη όταν έπαιρνα τη μπάλα. Πάντα έβρισκα τρόπους για να σκοράρω» τονίζει ο ίδιος για το… κάτι σαν σουτ. Κι όμως με αυτό το αντιτουριστικό στυλ ήρθε στο Λιμάνι, έκανε τη διαφορά, πήρε δυο Πρωταθλήματα (1993, 1996) κι έβαλε το όνομά του στους κορυφαίους ξένους του συλλόγου.
Ρόι Τάρπλεϊ (1993- 1994)
Aν δεν έκανε άνω – κάτω τον Ολυμπιακό λίγο πριν τον τελικό του Τελ Αβίβ, αν είχε το μυαλό του μόνο στο μπάσκετ, τότε θα μιλούσαμε για τον κορυφαίο ξένο που πέρασε από το Λιμάνι. Ο Ρόι Τάρπλεϊ ήταν μακράν ο πιο ταλαντούχος ξένος παίκτης στην ιστορία του συλλόγου, αλλά αποτέλεσε ευχή και κατάρα όπως αποδείχτηκε. Tο καλοκαίρι του 1993 έπιασε Λιμάνι και ο Παναγιώτης Φασούλας προερχόμενος από τον ΠΑΟΚ και μαζί με τον Ντράγκαν Τάρλατς συνέθεσαν την κορυφαία τριάδα ψηλών που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα.
Ο Τάρπλεϊ μετατρέπει το κάθε ματς σε one man show! Είχε κατά μέσο όρο 20,4 πόντους, 12,9 ριμπάουντ, 2,1 ασίστ, 1,9 κλεψίματα και 1,4 τάπες σε 36 αγώνες στο ελληνικό πρωτάθλημα και στη EuroLeague σε 19 αγώνες είχε κατά μέσο όρο 20,9 πόντους, 12,9 ριμπάουντ. Ενα Πρωτάθλημα κι ένα Κύπελλο πήρε με τους Πειραιώτες…
Εντι Τζόνσον (1994-95)
Αρκεί μια χρονιά για να τον βάλει στη δεκάδα; Ναι, γιατί πρόκειται για τον… Εντι το πιστόλι! Πολλοί αμφισβήτησαν την επιλογή της διοίκησης για αντι-Πάσπαλι, αλλά ο Fast Eddie έγινε ο μεγαλύτερος εφιάλτης των οπαδών του Παναθηναϊκού. Σηκωνόταν να σουτάρει και ο κόσμος πανηγύριζε πριν η μπάλα καρφωθεί στο καλάθι. Ο Εντι είναι μακράν ο κορυφαίος σουτέρ που έχει περάσει ποτέ από τα ελληνικά γήπεδα και μέσα σε μια χρονιά έβαλε τη σφραγίδα του. Ο ημιτελικός της Σαραγόσα θα είναι πάντα η ανάμνηση των Ολυμπιακών και ο εφιάλτης των Παναθηναϊκών, αφού οι 27 πόντοι που πέτυχε πέρασαν στην ιστορία. Κατέκτησε το Πρωτάθλημα Ελλάδας με δικό του τρίποντο στον 5o τελικό με τον Παναθηναϊκό.
Ντέιβιντ Ρίβερς (1995- 1997), (2000-2001)
Ούτε ο… Μπολτ! Ντέιβιντ Ρίβερς, ο πιο γρήγορος παίκτης που έχει περάσει ποτέ από τα ελληνικά γήπεδα! Ποιος θα ξεχάσει το απίθανο σπριντ στον τελικό του 1997 με την Μπαρτσελόνα, όταν προσπερνούσε τους αντιπάλους σα σταματημένους! Ηταν ο παίκτης – ορχήστρα, αυτός που έβαλε τη σφραγίδα στο πρώτο Πρωταθλητριών του Ολυμπιακού. Τρομακτικά καλός στο coast to coast, «γλυκό» σουτ και απίθανος χαρακτήρας. Πήρε επίσης 2 Πρωταθλήματα Ελλάδας (1996, 1997) κι ένα Κύπελλο Ελλάδας (1997). Μπορεί στο ξεκίνημα της δεύτερης χρονιάς να αμφισβητήθηκε αρκετά, ωστόσο αποφάσισε να πατήσει γκάζι και με το ρυθμό να παρασύρει αμφιβολίες και αντιπάλους. Το triple-crown ήταν η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του, βάζοντας στην τροπαιοθήκη του τόσο τον τίτλο του ΜVP της ΕuroLeague όσο και αυτόν της Α1.
Αλφόνσο Φορντ (2001 -2002)
H μεγαλύτερη καλαθομηχανή που πέρασε από το ελληνικό μπάσκετ, κι αν δεν ήταν ο Ταϊρίς Ράις (41 πόντοι), τότε θα είχε και το ρεκόρ πόντων σε ευρωπαϊκό ντέρμπι αιωνίων. Πήρε μόλις ένα κύπελλο (2002), όμως έγραψε το όνομά του στους κορυφαίους σκόρερ. Ο Φορντ μπορεί να μην πήρε τρόπαια, αλλά πέρασε στην ιστορία για τους 1000+1 τρόπο που είχε για να βάζει την μπάλα στο καλάθι. Ένα πραγματικό «διαμάντι» για το άθλημα, ο Αμερικανός άφησε το στίγμα του, στην Ελλάδα και η ΕuroLeague ονόμασε το βραβείο του πρώτου σκόρερ «Βραβείο Αλφόνσο Φορντ».
Κάιλ Χάινς (2011- 2013)
Value for money! Ο Ολυμπιακός τον απέκτησε με ελάχιστα χρήματα, όμως ήταν ο παίκτης που έλειπε από την ομάδα για την ευρωπαϊκή εκτόξευση. Ταίριαξε στον Σπανούλη κι έλειψε από την στιγμή που έφυγε για τη Ρωσία. Ο Χάινς είναι αυτός που έχει προσφέρει ιστορικά τα περισσότερα, αναλογικά με τα χρήματα που πήρε τα δύο χρόνια που ήταν στον Ολυμπιακό. Κατέκτησε δυο Πρωταθλήματα Ευρώπης (2012, 2013) κι ένα Πρωτάθλημα Ελλάδας (2012).
Βράχος στην άμυνα, απίθανος στο πικ-εν-ρολ, μπροστάρης στον αιφνιδιασμό, ήταν το απόλυτο εργαλείο για κάθε προπονητή. Ο Αμερικανός ολοκλήρωσε σε τη σεζόν 2012-2013 στη ΕuroLeague έχοντας μέσο όρο 9.4 πόντους (60.5% δίποντα), 6.0 ριμπάουντ, 1.2 ασίστ και 1.2 μπλοκ, σε 20 λεπτά συμμετοχής. Αυταπάρνηση, ομαδικότητα, ο κορυφαίος… κοντός σέντερ που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα!
Έισι Λο (2012-2014)
Ο Κέιλιν Λούκας… απέτυχε να κάνει τη διαφορά δίπλα στον Σπανούλη. Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς έψαξε και βρήκε τον Αλεκσάνταρ Ράσιτς. Ο Σέρβος ήταν με το εισιτήριο στο χέρι, όταν ο Μίσκο Ραζνάτοβιτς πρόλαβε κι έστειλε τον Έισι Λο στο Λιμάνι. Ο Αμερικανός μαζί με τον Ντόρσεϊ άλλαξαν ολοκληρωτικά τον ρου της σεζόν για τον Ολυμπιακό, ώστε έφτασε στην απίθανη κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου στην Πόλη, στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ.
Η συνύπαρξη του Λο με τον Σπανούλη ήταν ιδανική, με τους δύο παίκτες να αλληλοσυμπληρώνονται και να οδηγούν την ομάδα τους από θρίαμβο σε θρίαμβο, αφού το τρόπαιο στην Πόλη ακολούθησε η κούπα στην Ελλάδα έπειτα από 15 χρόνια και η κατάκτηση του back to back Ευρωπαϊκού. Για πολλούς είναι ο καλύτερος ξένος γκαρντ μετά τον Ντέιβιντ Ρίβερς. Ωστόσο, το γόνατο τον πρόδωσε, ο τραυματισμός αποδείχθηκε σοβαρός και ο Αμερικανός σε ηλικία 31 ετών αποσύρθηκε. Στο βιογραφικό του με τους Πειραιώτες, εκτός από τα δυο Ευρωπαϊκά και το πρωτάθλημα είναι και το Διηπειρωτικό Κύπελλο (2013)!
