Αν κάποιος ρωτήσει ποιες ομάδες πρωταγωνιστούν στο ευρωπαϊκό μπασκετικό στερέωμα την τελευταία δεκαετία, δεν θα μπορούσε, σε καμία περίπτωση, να μην αναφερθεί το όνομα «Ολυμπιακός». Και πως όχι, αφού σε αυτό το διάστημα, η ομάδα του Πειραιά έχει ξεπεράσει πολλές φορές τον εαυτό του κοιτάζοντας στα μάτια τα «μεγαθήρια» του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Κάθε αρχή και δύσκολη
Τα πρώτα τους σπουδαία βήματα σε επίπεδο Euroleague, οι «ερυθρόλευκοι» τα πραγματοποίησαν στα μέσα της δεκαετίας του ‘90. Το 1994 έφτασαν για πρώτη φορά στο Final 4 της διοργάνωσης (Τελ Αβίβ). Ξεπερνώντας το εμπόδιο του Παναθηναϊκού στον ημιτελικό, διεκδίκησαν το τρόπαιο με αντίπαλο την Μπανταλόνα. Ένα τρίποντο – μαχαιριά του Κορνέλιους Τόμπσον διαμόρφωσε το 59-57 για τους Καταλανούς του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Την επόμενη σεζόν, ο Σέρβος προπονητής μεταπήδησε στη Ρεάλ και η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε να αντιμετωπίσει ξανά τον Ολυμπιακό στον τελικό της διοργάνωσης (Σαραγόσα). Οι Πειραιώτες επιβίωσαν από έναν ακόμη εμφύλιο (58-52 τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό), αλλά δεν βρήκαν τρόπο αντιμετώπισης του Αρβιντας Σαμπόνις και ηττήθηκαν 73-61.
Τους παρέσυρε το… ποτάμι
Ό,τι δεν κατάφερε να κάνει ο Ολυμπιακός σε Ισραήλ και Ισπανία, το πέτυχε στη Ρώμη το 1997. Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε δώσει την σκυτάλη στον Ντούσαν Ιβκοβιτς, που οδήγησε την ομάδα σε ένα ακόμη Final 4. Με τον Ντέιβιντ Ρίβερς να σημειώνει 28 και 26 πόντους σε ημιτελικό και τελικό αντίστοιχα, δεν άφησε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης σε Ολίμπια Λιουμπλίανας (74-65) και Μπαρτσελόνα (73-58). Δύο χρόνια αργότερα, η ασταμάτητη Ζαλγκίρις έφραξε τον δρόμο για τον τελικό του Μονάχου, κερδίζοντας άνετα στον ημιτελικό (71-87) τους «ερυθρολεύκους».
Από την… παράνοια στο απόλυτο μπάσκετ
Το καλοκαίρι του 2011 ο Ντούσαν Ιβκοβιτς αποφάσισε να χτίσει έναν Ολυμπιακό από την αρχή. Με τον Σπανούλη σε ρόλο ηγέτη πέτυχε το ανεπανάληπτο. Αυτό που δεν περίμενε κανείς. Οδήγησε την ομάδα στο Final 4 της Πόλης τον Μάιο, γεγονός που από μόνο του συνιστούσε επιτυχία. Τα όνειρα στο στρατόπεδο της ομάδας όμως δεν είχαν ταβάνι και οι Μπαρτσελόνα (68-64 στον ημιτελικό) και ΤΣΚΚΑ (62-61 από το -19 της τρίτης περιόδου) το ένιωσαν με τον πιο εμφατικό τρόπο. Μάλιστα, η ανατροπή στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ μνημονεύεται ως η μεγαλύτερη στην ιστορία των Final 4.
Στο τέλος της σεζόν, ο Ιβκοβιτς παρέδωσε τα… κλειδιά της ομάδας στον Γιώργο Μπαρτζώκα. Ο ανερχόμενος Ελληνας κόουτς, έναν χρόνο αργότερα, στο Λονδίνο, παρέδωσε σεμινάρια προπονητικής σε Καζλάουσκας αρχικά (69-52 την ΤΣΣΚΑ) και Λάσο στην πορεία (100-88 τη Ρεάλ στον τελικό), με τους Πειραιώτες να κάνουν το σπάνιο Back2Back. Εγινε έτσι ο πρώτος Ελληνας προπονητής που ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης.
Ο «εφιάλτης» της ΤΣΣΚΑ
Η ΤΣΣΚΑ συνέχισε και τα επόμενα χρόνια να βλέπει «κόκκινους» εφιάλτες με πρωταγωνιστή τον Βασίλη Σπανούλη. Με τον αρχηγό του σε δαιμονιώδη κατάσταση, ο Ολυμπιακός έφτασε στον τελικό άλλες δύο φορές μέχρι σήμερα ξεπερνώντας τους Ρώσους στα ημιτελικά. Κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις Ρεάλ (2015) και Φενέρ (2017) στο… σπίτι τους όμως, και έτσι δεν μπόρεσε να ανέβει στο ευρωπαϊκό βάθρο για τέταρτη φορά.
