Για έναν άνθρωπο που θεωρείται από πολλούς ότι πέτυχε όλα όσα έκανε λόγω του… απόκοσμου ταλέντου του, ο Ρότζερ Φέντερερ ήταν επίσης ο master της επανεφεύρεσης. O Eλβετός λέει «αντίο» στα κορτ και ο πλανήτης υποκλίνεται στο μεγαλείο του.
Ο Φέντερερ, είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους παίκτες που έχουν πιάσει ποτέ ρακέτα. Ωστόσο, σε ηλικία 41 ετών, αποφάσισε να βάλει τέλος σε μια καριέρα – όνειρο. Περισσότεροι από 1500 αγώνες σε 24 χρόνια, με 20 τίτλους Grand Slam και πολλές σπουδαίες εμφανίσεις.
Ήξερε να αλλάζει πολλές φορές το παιχνίδι του, όμως στην ουσία ήταν ο ίδιος. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να μείνει στην κορυφή για τόσο καιρό; Λέμε αντίο σε έναν σπουδαίο παίκτη, ώριμο, ήρεμο, αλλά λίγοι θυμούνται πως ο Ελβετός μπήκε στα κορτ… καυτός, εξωτερίκευε τα συναισθήματά του, πετούσε ρακέτες, είχε εκρήξεις όταν έχανε από πολύ λιγότερο ταλαντούχους αντιπάλους. Συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να το αλλάξει αυτό και αποφάσισε να είναι περισσότερο ο Μπιόρν Μποργκ και λιγότερο ο Τζον ΜάκΕνρο στο γήπεδο.
bwin – Aμέτρητα ειδικά και κορυφαίο live στοίχημα!
Δεν ήταν μόνο εκρηκτικός, ήταν και… τεμπέλης, είχε επαναπαυθεί στο τεράστιο ταλέντο του. «Είχε προβλήματα συγκέντρωσης και σωματικά δεν ήταν σε καλή κατάσταση» είχε τονίσει ο προπονητής του, Πίτερ Λούντγκρεν. Ωστόσο, ο Φέντερερ αποφάσισε να αλλάξει τα πάντα, όταν γνώρισε τη Μίρκα Βάβρινετς, νυν σύζυγό του, αλλά τότε, συμπαίκτριά του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000. Μια αθλήτρια που έκανε προπόνηση με εκπληκτική αφοσίωση. Λέγεται ότι ο Φέντερερ έπαθε πλάκα, όταν την είδε να κάνει ασκήσεις πέντε και έξι σερί ώρες.
Ο Φέντερερ δεν φοβόταν να αλλάξει!
Στο τέλος εκείνης της χρονιάς προσέλαβε προπονητή φυσικής κατάστασης, τον Πιερ Παγκανίνι. Το τριετές πλάνο του τελευταίου ήταν απόλυτα επιτυχημένο, μιας και ο Φέντερερ σε αυτό το διάστημα είχε κατακτήσει Grand Slam και επανεφηύρε τη στάση του στο γήπεδο και την προσέγγισή του στην προπόνηση και τη φυσική κατάσταση. Η φυσική του κατάσταση ήταν πάντα ένα από τα πιο υποτιμημένα κομμάτια του παιχνιδιού του, εν μέρει, επειδή η… αέρινή του κίνηση έκανε τα πάντα να φαίνονται τόσο αβίαστα.
Ο Ελβετός ήταν πανέξυπνος και υποστήριξε ένα άλλο μέρος του παιχνιδιού του που συχνά παραβλέπεται στο τένις: η παγκόσμιας κλάσης άμυνα. Αυτή σε συνδυασμό με τα θαυματουργά σουτ τον κρατούσαν ψηλά.
Ωστόσο, θα έπρεπε πρώτα να γίνουν περισσότερες τροποποιήσεις και… επανεφευρέσεις. Το τένις εξελισσόταν, με πιο «βαριά» γήπεδα και βαρύτερες μπάλες να αλλάζουν τον τρόπο που παιζόταν το άθλημα.
Όταν ο Φέντερερ κέρδισε τον Σάμπρας σε εκείνο τον αγώνα απίθανο αγώνα της φάσης των «16» του Wimbledon (2001), το τένις ήταν πιο αυθόρμητο. Ο Ιβανίσεβιτς, ο νικητής της διοργάνωσης, τα κατάφερε χάρη στο σερβίς. Αυτό ταίριαζε στον Φέντερερ, με τα απίστευτα αντανακλαστικά και το εκπληκτικό χτύπημα.
Τα ράλι όμως ήταν σπάνια, οι τροποποιήσεις ολοκληρώθηκαν, το άθλημα έγινε ακόμα πιο δύσκολο και ο Ελβετός ήταν από τους λίγους που άλλαξε πολλά. Έριξε βάρος στο βηματισμό του και αποδέχτηκε ότι τώρα θα έπρεπε να νικήσει τους αντιπάλους του από το πίσω μέρος του γηπέδου. Αυτό ήταν κάτι που του επέτρεψε να κάνει με ευκολία το παγκοσμίου φήμης forehand του! Ο Φέντερερ είχε πλέον το καλύτερο σερβίς που έχουμε δει ποτέ.
Η αρχή της εκτόξευσης!
Ο «Βασιλιάς» έγινε πασίγνωστος το 2003, κι εκείνη τη χρονιά κέρδισε τρεις από τους τέσσερις μεγάλους τίτλους (εκτός από το Rolland Garros). O Eλβετός γινόταν ολοένα και καλύτερος, ξεχώριζε και άφηνε πίσω του αντιπάλους που μέχρι εκείνο το σημείο ήταν στο ίδιο επίπεδο. Μάλιστα, στον τελικό του US Open εκείνης της χρονιάς, κέρδισε τον Λέιτον Χιούιτ με 6-0, 7-6, 6-0. Χωρίς σοβαρό ανταγωνισμό, η ανάγκη του Φέντερερ για… επανεφεύρεση φαινόταν να έχει τελειώσει και ήταν ελεύθερος να εξερευνήσει τα εξωτερικά όρια του εκπληκτικού ταλέντου του.
Αλλά το 2005 είδε τον ερχομό του μεγαλύτερου αντιπάλου του, του ανθρώπου που τον ανέβασε στα ύψη, ακόμη κι αν δεν πίστευε ότι ήταν δυνατό: του Ράφα Ναδάλ. Ο Iσπανός κέρδισε το Rolland Garros εκείνης της χρονιάς έχοντας μόλις κλείσει τα 19 και νίκησε τον Φέντερερ στους ημιτελικούς. Το έκανε εν μέρει στοχεύοντας ανελέητα το Backhand του Ελβετού. Ξαφνικά το backhand του Φέντερερ, που θεωρείτο εντυπωσιακό, μετατράπηκε σε αδυναμία.
Όσοι διψούσαν για ένα ανταγωνιστικό άθλημα ήταν ενθουσιασμένοι με την άφιξη του Ναδάλ. Ο Φέντερερ, ωστόσο, επιθυμούσε να συνεχίσει να κυβερνά το βασίλειο του τένις με πλήρη αυτονομία. «Δεν ήθελα να έχω αντίπαλο», είχε πει στο ντοκιμαντέρ «Strokes of Genius» του 2018. «Ήθελα απλώς να είμαι ο καλύτερος και υπήρχαν τα υπόλοιπα, βασικά. Έτσι το είδα… και μετά, όταν ο Ράφα βγήκε στη σκηνή, υποθέτω ότι στην αρχή έπρεπε επίσης να εκτιμήσω τον αντίπαλο, ότι θα είναι κοντά. Και ίσως έπρεπε να προσαρμόσω το παιχνίδι μου προς αυτόν. Έτσι, έπρεπε να το αποδεχτείς».
Ναδάλ και Τζόκοβιτς, τα μεγάλα εμπόδια
Ο Φέντερερ ήξερε ότι έπρεπε να βελτιώσει το backhand του αν ήθελε να είναι στην κορυφή. Και το έκανε – αρκετά για να τον αποκρούσει στο Wimbledon όπου κέρδισε τους τελικούς του 2006 και του 2007 εναντίον του Ισπανού. To 2009 κατέκτησε και το Rolland Garros, ολοκληρώνοντας έτσι τη συλλογή με όλα τα Grand Slams. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ξεπέρασε το ρεκόρ του Σάμπρας με top 14 τίτλους νικώντας τον Άντι Ρόντικ στον τελικό του Wimbledon.
H ποικιλία του Ελβετού ήταν ακόμη μεγαλύτερη από ό,τι ήταν το 2001, γεγονός που προκαλούσε τον παγκόσμιο θαυμασμό. O Φέντερερ είχε επίσης εφεύρει εκ νέου τον εαυτό του. Δεν είχε πλέον την αλογοουρά, ήταν ένα διαφορετικό άτομο. Ο αθλητής, που παρουσιάζεται ως η επιτομή της ευρωπαϊκής πολυπλοκότητας, μπήκε στο CenterCourt με ένα λευκό σακάκι και ένα λευκό παντελόνι. Στον τελικό του προηγούμενου έτους κόντρα στον Ναδάλ, είχε μπει φορώντας μια ζακέτα.
Ο Φέντερερ ήρθε σύντομα αντιμέτωπος με έναν άλλο αντίπαλο, τον Νόβακ Τζόκοβιτς, ο οποίος κυριάρχησε στο τένις από το 2011 έως το 2016. Στα 30 του χρόνια, ο Ελβετός είχε να αντιμετωπίσει και τα προβλήματα στη μέση. Το 2013 ήταν η χειρότερή του σεζόν και στο τέλος της προσέλαβε τον θρυλικό σέρβερ, Στέφαν Έντμπεργκ με σκοπό να… ανακόψει την παλίρροια. Έπειτα από μια δεκαετία επέστρεψε στο στυλ της νεότητάς του. Άρχισε μάλιστα να μιμείται την κλασική τακτική «chip and charge» της εποχής του Εντμπεργκ, που μετονομάστηκε σε SABR (sneak επίθεση από τον Roger).
Είχε ξαναβρεί τον τρόπο να επιστρέψει, άφησε πίσω του τις σκοτεινές ημέρες του 2013 και τα επόμενα δυο χρόνια βρέθηκε σε τρεις μεγάλους τελικούς. Παράλληλα, κέρδισε το μοναδικό του Davis Cup το 2014.
Ο Φέντερερ έκανε άλλη μια σημαντική αλλαγή στο παιχνίδι του το 2014, συμφωνώντας τελικά να χρησιμοποιήσει μεγαλύτερη κεφαλή ρακέτας για να έχει μικρότερο περιθώριο λάθους με τις βολές του, ειδικά με το λιγότερο αξιόπιστο backhand του. Ο «Βασιλιάς» πάντα αντιστεκόταν στη μετάβαση στην πιο μοντέρνα ρακέτα, αλλά χάρηκε που το έκανε, μιας και αντικατέστησε τη ρακέτα των 90 ιντσών με μια 97 ιντσών.
Οι τελευταίες παραστάσεις του «Βασιλιά»
Το 2016 τραυματίστηκε στο γόνατο και απαιτήθηκε η πρώτη χειρουργική επέμβαση στην καριέρα του. Έχασε το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, ωστόσο ποτέ δεν τα παράτησε. Ηξερε όσο κανείς άλλος να κάνει αλλαγές για να παραμένει ψηλά. Ο Ιβάν Λιούμπισιτς ήταν πλέον στο πλευρό του, με τον Ελβετό να έριχνε βάρος στο γρήγορο χτύπημα. Ο «Βασιλιάς» ήταν εκεί και στα 35 του χρόνια έδειχνε ικανός για μεγάλα πράγματα. Στον τελικό του Australian Open το 2017, στο πρώτο του τουρνουά μετά από έξι μήνες εκτός δράσης λόγω τραυματισμού, ο Φέντερερ διέλυσε τον Ναδάλ με «όπλο» τις δυνατές βολές του.
Ο Ελβετός κατέκτησε το Wimbledon και στη συνέχεια το Aυστραλιανό τον Ιανουάριο του 2018, φτάνοντας τους 20 major τίτλους σε ηλικία 36 ετών. Αν κάτι δεν μπόρεσε να ξεπεράσει ο Φέντερερ, ήταν να χάνει ματς έχοντας match point! Συνέβη τρεις φορές με τον Τζόκοβιτς σε Grand Slam, ενώ συνολικά συνέβη 24 φορές. Μετά από εκείνη την ήττα του 2019 από τον Τζόκοβιτς, ένας συνδυασμός τραυματισμών και η πανδημία του COVID-19 περιόρισαν τον Ελβετό σε μόλις 12 τουρνουά.
Ακόμη και ο Φέντερερ, ο οποίος έκλεισε τα 41 τον περασμένο μήνα, δεν ήταν ικανός για μια τελευταία επανεφεύρεση και επιβεβαίωσε πως το Laver Cup αυτού του μήνα θα είναι η τελευταία του διοργάνωση.
Για να αποθεώσουμε την αληθινή ιδιοφυΐα του Φέντερερ, πρέπει όχι μόνο να εκτιμήσουμε το ταλέντο του, αλλά και να θαυμάσουμε τον τρόπο με τον οποίο παρέμεινε εξαιρετικά αποτελεσματικός και συναρπαστικός να τον παρακολουθείς, μεταμορφώνοντας τόσα πολλά στοιχεία του παιχνιδιού του: τη στάση του, τη φυσική του κατάσταση, το στυλ, τη ρακέτα, το backhand … ακόμα και τα μαλλιά του και ρούχα.
Παρά την απίστευτη ικανότητά του και την πίστη στον εαυτό του, οι συνεχείς προσαρμογές του δείχνουν ότι ποτέ δεν πίστευε ότι υπερέβαινε την εξέλιξη του παιχνιδιού του. Με αυτόν τον τρόπο, μεταμόρφωσε εντελώς το άθλημα.
21+ | Αρμόδιος Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Κίνδυνος εθισμού & απώλειας περιουσίας | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 1114 | Υπεύθυνο Παιχνίδι | *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις
